ਤਾਂ ਤੂੰ ਕੀ ਕਰੇਂ?
ਰਾਮ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਆਖਿਆ, ਛਿੱਤ! ਇਹ ਨਾ ਕਹੋ ਭਾਬੀ ਜੀ! ਨਰਾਇਣੀ ਨੇ ਲੁਕਾ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝੀਆਂ ਤੇ ਕਿਹਾ, ਬੁਢੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ਮਰਾਂਗੀ ਕਿਉਂ ਨਾ।
ਹੁਣ ਰਾਮ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਇਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਠੱਠਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੁਢੀ ਹੋ ਗਈ ਏਂ। ਦੰਦ ਤਾਂ ਅਜੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਟੁਟਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਵਾਲ ਹੀ ਚਿੱਟਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਨਰਾਇਣੀ ਨੇ ਕਿਹਾ 'ਜੇ ਵਾਲ ਚਿੱਟੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਓਦਾਂ ਹੀ ਨਦੀ ਵਿਚ ਡੁਬ ਮਰਾਂਗੀ। ਨਹਾਉਣ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤੇ ਫੇਰ ਨਾ ਮੁੜਾਂਗੀ।'
ਕਿਉਂ ਭਾਬੀ?
"ਤੇਰੇ ਦੁਖੋਂ! ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਨਹੀਂ ਸੁਖਾਂਦਾ ਤੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਝਗੜਾ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏਂ। ਤੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲਗੇਗਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮੁੜਕੇ ਨਾ ਆਈ।"
ਇਹ ਗੱਲ ਰਾਮ ਦੇ ਮੰਨਣ ਵਿਚ ਤਾਂ ਨਾ ਆਈ, ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਡਰ ਜਰੂਰ ਗਿਆ। ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, ਚੰਗਾ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਆਖਾਂਗਾ ਪਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੇੜਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ?
ਛੇੜਦੀ ਰਹਿਣ ਦਿਹ! ਉਹ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਏਂ ਜਿਦਾਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਏਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਕਦੀ ਕਰਿਆ ਕਰੇ?
ਰਾਮ ਨੇ ਫੇਰ ਭਾਬੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਸਿਰ ਦੇ ਲਿਆ
