ਪੰਨਾ:ਅੱਗ ਦੇ ਆਸ਼ਿਕ.pdf/14

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਖੋਹਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਏਂ, ਸਚਾਈ ਦੀ ਅਤੇ ਝੂਠ ਦੀ ਟੱਕਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਏਂ......ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਕੀ ਕਰੇਂਗੀ?'
'ਕੀ ਮੇਰਾ ਏਨਾ ਵੀ ਦਾਈਆ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ?'
'ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ।'
'ਫਿਰ ਕੀ ਸੋਚਦਾਂ?'
ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸੁਣਨ ਦਾ ਵਿਹਲ ਕਿਥੇ! ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਸੁਣੇਗਾ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮਖੌਲ ਉਡਾਉਣ ਦੇ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰੇਗਾ?
'ਕੀ ਮੈਂ ਵੀ?'
'ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ..ਪਰ ਸੱਚ ਬਹੁਤ ਕੌੜਾ ਹੁੰਦਾ-ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲਈ ਵੀ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਲਈ ਵੀ।'
'ਹੋਵੇਗਾ ਹੋਰਨਾਂ ਲਈ......ਆਹ ਲਏ, ਵਾਅਦਾ ਦਿੰਦੀ ਆਂ ਪਿਆਰ ਦਾ', ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਪ੍ਰੀਪਾਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਅਗੇ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰੀਪਾਲ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਉਲਟ, ਸਰਵਣ ਨੇ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜਿਆ ਨਹੀਂ। ਉਹਦੀਆਂ ਅਸਮਾਨੀ ਚੂੜੀਆਂ ਉਤੇ ਸਰਵਣ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਅਟਕੀ ਰਹੀ, ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਬਦਲਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਆਖਿਆ :-
"ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਖੁਦਗਰਜ਼ ਨੇ......ਸਵਾਰਥ ਲਈ ਉਹ ਸਾਰੇ ਅਸੂਲ, ਅਣਖ, ਇੱਜ਼ਤ ਛਿੱਕੇ 'ਤੇ ਟੰਗ ਦੇਦੇ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਮਨੁਖ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅਗੇ ਪਰਦਾ ਤਾਣ ਦੇਂਦੀ ਏ? ਉਹਨੂੰ ਖਰੇ ਖੋਟੇ ਅਤੇ ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਲਗਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ।"
'ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਸਮਝ 'ਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ।'
"ਇਹ ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਚਿੱਟੇ ਦਿਨ ਵਰਗਾ ਸਚ ਏ ਕਿ ਤੇਰਾ ਬਾਪ ਅੱਜ ਟੋਡੀਆਂ ਦੇ ਮਗਰ ਲਗ ਗਿਆ ਏ......ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਸੰਬੰਧ ਇਸ ਲਈ ਤੋੜ ਲਏ ਨੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਅਣਜਾਣ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ

੧੫