ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਐਸਾ ਮੱਚਿਆ ਅੰਧ ਗੁਬਾਰ ਬਾਬਾ,
ਸਿੱਧਾ ਰਸਤਾ ਕੋਈ ਨਾ ਫੜ ਰਿਹਾ ਏ।
ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ, ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਅੱਗ ਅੰਦਰ,
ਇੱਕ ਇੱਕ ਜੀਵ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸੜ ਰਿਹਾ ਏ।
ਵੀਰ ਵੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੜ ਰਿਹਾ ਏ,
ਡਾਢਾ ਮਾੜੇ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਏ।
ਤਪੇ ਜਗਤ ਦੀ ਤਪਤ ਮਿਟਾਣ ਖ਼ਾਤਰ,
ਐ ਸ਼ਾਂਤ ਦੇ ਬੱਦਲਾ! ਵੱਸ ਜਾਵੀਂ।
ਸਾਰੀ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਧੁੰਦ ਮਿਟਾ ਕੇ ਤੇ,
ਰਾਹ ਭੁਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਦੱਸ ਜਾਵੀਂ।
ਕੌਤਕ ਵੇਖ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵਾਂ,
ਕਿਵੇਂ ਬਾਬਰ ਦੀ ਚੱਕੀ ਭੰਵਾਈ ਸੀ ਤੂੰ?
ਮੱਕਾ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਚੱਕਰਾ ਕੇ ਤੇ,
ਅਕਲ ਕਾਜ਼ੀ ਦੀ ਕਿਵੇਂ ਚਕਰਾਈ ਸੀ ਤੂੰ?
ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਬੀਨ ਤੇ ਮਸਤ ਕਰ ਕੇ,
ਜ਼ਹਿਰੀ ਨਾਗਾਂ ਤੋਂ ਛਾਇਆ ਕਰਾਈ ਸੀ ਤੂੰ?
ਵਿਖ ਵਰਗਿਆਂ ਕੌੜਿਆਂ ਰੇਠਿਆਂ 'ਚੋਂ,
ਮਿੱਠੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਧਾਰ ਵਗਾਈ ਸੀ ਤੂੰ?
ਤਿਵੇਂ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਕੌੜ ਹਟਾ ਕੇ ਤੇ,
ਚੋ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਦੀ ਰਸ ਜਾਵੀਂ।
ਨਾਲ ਬੁਰੇ ਦਾ ਭਲਾ ਕਮਾਣ ਵਾਲਾ,
ਸਬਕ ਇਕ ਵੇਰੀ ਫੇਰ ਦਸ ਜਾਵੀਂ।
੩੨.
