ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਠਹਿਕ ਕੁਫ਼ਰ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਪਰਬਤਾਂ ਸੰਗ,
ਕਹਿਰ ਜਬਰ ਦੀ ਵਰਖਾ ਵਸਾਂਦੀਆਂ ਸਨ।
ਰਾਜਸੀ ਹਾਲਤ-
ਰਾਜ ਕੂੜ ਦਾ ਕੂੜ ਹੀ ਕੂੜ ਹੈਸੀ,
ਨਾ ਸੀ ਸੱਚ ਨਾ ਸੱਚ ਨਸ਼ਾਨ ਹੈਸੀ।
ਧਰਮ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਲੋੜਿਆਂ ਲੱਭਦੇ ਸਨ,
ਬਣਿਆਂ ਕੂੜ ਹੀ ਫਿਰਦਾ ਪਰਧਾਨ ਹੈਸੀ।
ਕੋਈ ਲਾ, ਕਾਨੂੰਨ ਨਾ ਰੂਲ ਹੈਸੀ,
ਜ਼ੁਲਮ ਪਾਪ ਅਨਿਆਉਂ ਅਗਿਆਨ ਹੈਸੀ।
ਹਾਕਮ ਅਦਲ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ,
ਜੇਕਰ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਹੈਸੀ।
ਸਾਧ ਬਝਦੇ ਸਨ, ਚੋਰ ਛੁੱਟਦੇ ਸਨ,
ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤਿਆਚਾਰ ਲੱਖਾਂ।
ਹਾਏ! ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਆਏ ਬਚਾਏ ਕੋਈ,
ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ ਇਹ ਪੁਕਾਰ ਲੱਖਾਂ।
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਆਗਮਨ-
ਦੁਖੀ ਦੇਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਨੇ,
ਘਲਿਆ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦਾ ਸੀ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਨਾਨਕ।
ਬੇੜੀ ਸੱਚ ਦੀ ਡੁਬਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਤੇ,
ਬੰਨੇ ਲਾਣ ਨੂੰ ਆਇਆ ਮਲਾਹ ਨਾਨਕ।
੩੬.
