ਨਾਨਕ-ਪਿਆਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਿਜਾ ਰਿਹਾ।
ਪੁਰ ਸੁਲਤਾਨ ਵਲੋਂ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਆ ਗਏ ਨੇ,
ਵੀਰ ਦਾ ਪਿਆਰ ਜਿਨੂੰ ਸੱਲ ਸੀਨੇ ਲਾ ਰਿਹਾ।
ਚਿਰਾਂ ਦੀ ਵਿਛੁੰਨੀ ਮਾਤਾ 'ਤ੍ਰਿਪਤਾ’ ਭੀ ਜਾ ਰਹੀ ਏ,
ਲਾਲ ਜਿੱਦਾ ਪਿਆਰਾ ਦੁੱਖ ਕਲ ਦੇ ਮਿਟਾ ਰਿਹਾ।
ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਮੁੱਖ ਤੇ ਚਪੇੜਾਂ ਜਿਸ ਮਾਰੀਆਂ ਸੀ,
ਪੁੱਤ ਦਾ ਵਿਛੋੜਾ ਅੱਜ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਸਤਾ ਰਿਹਾ।
‘ਰਾਏ ਜੀ ਬੁਲਾਰ’ ਉਹੋ ਖਲੇ ਨੇ ਉਡੀਕ ਵਿਚ,
ਭਾਈਆ ‘ਜੈਰਾਮ’ ਆਸ ਮਿਲਣੇ ਦੀ ਲਾ ਰਿਹਾ।
‘ਮਨਸੁਖ' ਹੁਰੀਂ ਸੁਖਾਂ ਨਾਲ ਚਲੇ ਜਾਂਵਦੇ ਨੇ,
‘ਦੁਨੀ ਚੰਦ' ਪਿਆਰੇ ਲਈ ਸਿਹਰੇ ਹੈ ਬਣਾ ਰਿਹਾ।
ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ‘ਲਾਲੋ' ਵੇਖੋ ਲਾਲੋ ਲਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ,
ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਪਿਆਰ ਉਹਨੂੰ ਚੌਣਾ ਚਮਕਾ ਰਿਹਾ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਜ਼ੰਜੀਰ ਵਿਚ ਬੱਧਿਆਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦਾ,
ਵਡਾ ਸਾਰਾ ਜਥਾ ਹੈ ਸੁਆਗਤ ਨੂੰ ਧਾ ਰਿਹਾ।
ਟੋਕਰੇ ਦੇ ਟੋਕਰੇ ਨੇ ਫੁਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ,
ਗਲੀਆਂ ਤੇ ਕੂਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਹੈ ਸਜਾ ਰਿਹਾ।
ਇਕ ਦੂਜੇ ਕੋਲੋਂ ਪਏ ਪੁਛਦੇ ਨੇ ਚਾਉ ਨਾਲ,
ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰਾ ਸਾਡਾ ਕਿਹੜੀ ਦਿਸ਼ੋਂ ਆ ਰਿਹਾ।
ਆਖੇ ਮਰਦਾਨਾ, ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਭੀ ਨਾਲ ਸੀਗਾ,
ਜਦੋਂ ਠੱਗਾਂ ਰਾਕਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹੇ ਸੀ ਓਹ ਲਾ ਰਿਹਾ।
ਬੰਧਨ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਸੰਦੇ ਕੱਟਣੇ ਨੂੰ,
ਬੰਦੀ-ਛੋੜ ਗੁਰੂ ਸੀਗਾ ਆਪ ਵਿਕ ਜਾ ਰਿਹਾ।
ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ਚੋਂ ਛੁਡਾਣ ਲਈ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ,
ਕੈਦੀ ਬਣ ਆਪ ਸੀਗਾ ਚੱਕੀਆਂ ਚਲਾ ਰਿਹਾ।
੪੧.
