ਪੰਨਾ:ਆਕਾਸ਼ ਉਡਾਰੀ.pdf/38

ਲਹਿੰਦੇ ਵੱਲ ਜੇ ਪਾਣੀ ਵਗਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਸਬਕ ਸੇਵਾ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਂਵਦੇ ਕਿੱਵ,
'ਅੰਗਦ' ਗੁਰੂ ਜੇ ਸੇਵਾ ਕਮਾਉਂਦੇ ਨਾ।
'ਅਮਰ' ਕਿਵੇਂ ਨਿਥਾਵਿਆਂ ਥਾਂ ਬਣਦੇ,
ਸੇਵਾ ਸਬਕ ਨੂੰ ਜੇ ਕਰ ਦੁਹਰਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਨਾ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਕਦਰ ਹੁੰਦੀ,
'ਅਰਜਨ' ਗੁਰੂ ਜੇ ਜੱਗ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨਾ।
ਕੋਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ,
ਜੇ ਉਹ ਆਪ ਇਹ ਸੰਥਾ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਬਹਿ ਕੇ ਤੱਤੀਆਂ ਲੋਹਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਉਤੋਂ,
ਤੱਤੀ ਰੇਤ ਦੇ ਕੜਛੇ ਪੁਆਉਂਦੇ ਨਾ।
ਤੱਤੀ ਉਬਲਦੀ ਉਬਲਦੀ ਦੇਗ ਅੰਦਰ,
ਜੇ ਕਰ ਬੈਠ ਸਰੀਰ ਜਲਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਜੇ ਉਹ ਸ਼ਾਂਤੀ-ਸਰੂਪ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰੇ,
ਏਡੇ ਕੌਮ ਹਿਤ ਕਸ਼ਟ ਉਠਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਜੇ ਉਹ ਜ਼ੁਲਮ ਤਲਵਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣੇ ਲਈ,
ਸਬਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਢਾਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਭਾਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨੀ,
ਐਸੀ ਜੇ ਕਰ ਉਹ ਰੀਤ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨਾ।
'ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ' ਵਰਗੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਖੋਪਰੀ ਨੂੰ,
ਕਦੀ ਰੰਬੀਆਂ ਨਾਲ ਲੁਹਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਚਰੱਖੜੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਾ,
ਬੰਦ ਬੰਦ ਉਹ ਕਦੀ ਕਟਾਉਂਦੇ ਨਾ।
ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਪੁਤ ਕੁਹਾਉਂਦੇ ਨਾ,
ਟੋਟੇ ਜਿਗਰ ਦੇ ਟੋਟੇ ਕਰਾਉਂਦੇ ਨਾ।

੪੪.