ਪੰਨਾ:ਆਕਾਸ਼ ਉਡਾਰੀ.pdf/45

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਕੀਤੇ ਫਾੜ ਬੇਦਾਵੇ ਦੇ ਚਾਰ ਟੋਟੇ

ਲੋਕਾਂ ਕਿਹਾ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ,
ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੱਸ ਕੇ ਜਦੋਂ ਮਨਸੂਰ ਸੂਲੀ।
ਮਰਦ ਸਿਖ ਮਨਸੂਰ ਨੂੰ ਮਾਤ ਕਰ ਗਏ,
ਚੜ੍ਹੇ ਓਸ ਵਰਗੇ ਲੱਖਾਂ ਸੂਰ ਸੂਲੀ।
ਸ਼ਾਹਬਾਜ਼ ਤੇ ਸਿੰਘ ਸੁਬੇਗ ਦੋਵੇਂ,
ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਚੜ੍ਹੇ ਬੇਕਸੂਰ ਸੂਲੀ।
ਕੀਤੀ ‘ਸੀਂ ਨਾ ਬੀ ਐਪਰ ਸੀ ਕੀਤੀ,
ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਦੋਹਾਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਸੂਲੀ।

ਵੱਧ ਵੱਧ ਕੇ ਤੇ ਅਗੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ,
ਪਈ ਹਟਦੀ ਸੀ ਦੂਰ ਦੂਰ ਸੂਲੀ।
ਵੇਖ ਵੇਖ ਕੇ ਸਬਰ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦਾ,
ਹੋਈ ਟੁਟ ਕੇ ਸੀ ਚੂਰ ਚੂਰ ਸੂਲੀ।

ਸਿਖ ਸਦਾ ਤੋਂ ਸਿਦਕ ਸਚਾਈ ਖ਼ਾਤਰ,
ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਜਿੰਦੜੀ ਵਾਰਦੇ ਰਹੇ।
ਵੇਖ ਵੇਖ ਕੇ ਸੂਲੀਆਂ ਸਾਲੀਆਂ ਨੂੰ,
ਕਰਦੇ ਟਿਚਕਰਾਂ ਤੇ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦੇ ਰਹੇ।
ਸਿਰੋਂ ਖੋਪਰੀ ਲੱਥਣੀ ਓਪਰੀ ਨਹੀਂ,
ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵੇਖੋ ਉਤਾਰਦੇ ਰਹੇ।

੫੧