ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਜੇ ਭੁੱਲ ਹਵਾ ਚਲੇ,
ਉਹ ਖਿਲਾਰਦੀ ਗੰਦਗੀ ਜੱਗ ਦੀ ਏ।
ਗੰਦਾ ਬੂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਹੁੰਦਾ,
ਸੁਰਤ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਰਗ ਰਗ ਦੀ ਏ।
ਕੌਣ ਵਸਦਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਓਥੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਚ ਇਹੋ ਜੇਹੀ ਗੰਦਗੀ ਏ।
ਸੌਂਹ ਰੱਬ ਦੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਜੀਵਣੇ ਨੂੰ,
ਮੇਰੀ ਦੁਰੋਂ ਖਲੋ ਕੇ ਬੰਦਗੀ ਏ।
ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਭੀੜੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਨੇ,
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਨੇ ਰੋਸ਼ਨ ਮਕਾਨ ਖੁਲ੍ਹੇ।
ਗਿਣ ਗਿਣ ਕੇ ਰੋਟੀਆਂ ਖਾਣ ਸ਼ਹਿਰੀ,
ਵਿਚ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਪੀਣ ਤੇ ਖਾਣ ਖੁਲ੍ਹੇ।
ਸ਼ਹਿਰੀ ਘਾਹਵਾਂ ਦਾ ਕਢਿਆ ਘਿਓ ਖਾਂਦੇ,
ਪੇਂਡੂ ਦੁੱਧ ਤੇ ਮਖਣ ਉਡਾਣ ਖੁਲ੍ਹੇ।
ਭਾਵੇਂ ਹੈਣ ਸਾਦੇ ਐਪਰ ਰਜੇ ਹੋਏ ਨੇ,
ਖਾਣ ਪੀਣ ਤੇ ਲਾਣ ਹੰਢਾਣ ਖੁਲ੍ਹੇ।
ਐਡੇ ਸੁਖ ਨਾ ਸ਼ਹਿਰੀਆਂ ਬਾਬੂਆਂ ਨੂੰ,
ਜਿਤਨੇ ਪੇਂਡੂਆਂ ਨਾਈਆਂ ਮੁਸੱਲੀਆਂ ਨੂੰ।
ਪੇਂਡੂ ਖੋਤਿਆਂ ਤਾਈਂ ਖਲਾਂਵਦੇ ਜੋ,
ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਹਿਕਦੇ ਭੁਜੀਆਂ ਛੱਲੀਆਂ ਨੂੰ।
੬੯.
