ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਿਧਰੇ ਕਾਬਲ 'ਚ ਖੜਬੜੀ ਮਚੀ ਹੋਈ ਏ,
ਛਿੜਦੇ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਕੰਧਾਰ ਵਾਲੇ।
ਸੋਟੇ ਚਲਦੇ ਕਿਤੇ ਗਵਾਰ ਵਾਲੇ,
ਕਿਤੇ ਵਾਰ ਹੋ ਰਹੇ ਤਲਵਾਰ ਵਾਲੇ।
ਦਿਨ ਲੜਨ ਲੜਾਣ ਦੇ ਆ ਗਏ ਨੇ,
ਸਮੇਂ ਲੰਘ ਗਏ ਮੌਜ ਬਹਾਰ ਵਾਲੇ।
ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ-
'ਅਰਜਨ’ ਜਿਹੇ ਓਹ ਤੀਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਾ ਰਹੇ,
‘ਭੀਮ' ਜਿਹੇ ਨਾ ਰਹੇ ਬਲਕਾਰ ਵਾਲੇ।
‘ਰਾਮ’ ਜਿਹੇ ਨਾ ਆਗਿਆਕਾਰ ਪੁਤਰ,
‘ਦਸਰਥ’ ਜਿਹੇ ਨਾ ਪਿਤਾ ਇਕਰਾਰ ਵਾਲੇ।
‘ਸੀਤਾਂ’ ਜਿਹੀ ਨਾ ਇਸਤਰੀ ਸਤ ਵਾਲੀ,
‘ਲਛਮਨ ਜਿਹੇ ਨਾ ਵੀਰ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ।
ਰਾਜੇ ਰਹੇ ਨਾ 'ਬਿਕਰਮਾ ਜੀਤ’ ਵਰਗੇ,
'ਹਰੀ ਚੰਦ' ਵਰਗੇ ਪਰਉਪਕਾਰ ਵਾਲੇ।
ਰਾਜਾ ‘ਕਰਨ' ਤੇ ਰਾਜਾ 'ਅਸ਼ੋਕ' ਵਰਗੇ,
ਰਾਜ ਰਹੇ ਨਹੀਂ ਪਰਜਾ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ।
ਰਹੇ ਨਹੀਂ ਉਸਤਾਦ ‘ਵਸ਼ਿਸ਼ਟ' ਵਰਗੇ,
ਨਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਰਹੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵਾਲੇ।
ਰਹੇ ਬਲ, ਨਾ ਬੁਧ, ਨਾ ਧਰਮ ਵਾਲੇ,
ਬੰਦੇ ਰਹੇ ਨਹੀਂ ਚੱਜ ਆਚਾਰ ਵਾਲੇ।
‘ਤਾਰਾ' ਜੀ ਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹਿੰਦ ਅੰਦਰ;
ਸਮੇਂ ਰਹੇ ਨਹੀਂ ਮੌਜ ਬਹਾਰ ਵਾਲੇ।
੮੬.
