ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
੧੧.
ਤੂੰ ਵੀ ਭੋਂ ਆਪਣੀ ਜੇ,
ਹਡ ਤੋੜ ਕੇ ਵਾਹੀ ਹੋਂਦੀ।
ਕੱਕਰੀਂ ਠਰ ਕੇ,
ਸੁਹਾਗੀ ਤੇ ਕਰਾਹੀ ਹੋਂਦੀ।
ਸਿਕਦਿਆਂ ਪੱਕੀ ਫ਼ਸਲ
ਧੁੱਪਾਂ 'ਚ ਗਾਹੀ ਹੋਂਦੀ।
ਫਿਰ ਤੇਰੇ ਤਕਦਿਆਂ,
ਅੱਗ ਨਾਲ ਤਬਾਹੀ ਹੋਂਦੀ।
ਗ਼ਜ਼ਬ ਚੜ੍ਹਦੋ ਈ ਕਿ ਨਾ?
ਝੋਲਦੋਂ ਤੂਫ਼ਾਨ ਕਿ ਨਾ?
ਪੁਛਦਿਆਂ ਤੈਥੋਂ,
ਡੇਰਾ ਡੋਲਦਾ ਈਮਾਨ ਕਿ ਨਾ?
੧੨.
ਲਿੱਸਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਤਾਂ,
ਬਣ ਗਿਆ ਏਂ 'ਨਾਢੂ ਖ਼ਾਨ'।
'ਕਰਨ-ਕਾਰਨ, 'ਪਰੀ-ਪੂਰਨ
ਤੇ 'ਸ੍ਰਵ-ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ'।
੨੩
