ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਅੱਵਲ ਤਾਂ, ਉਹ ਰਾਤਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਇਹ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਤਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਜਿਹੜੇ ਦਿਨ 'ਕਲ੍ਹ, ਪਰਸੋਂ' ਬਣ ਗਏ।
ਉਹ ਬਣ ਸਕਦੇ ਅੱਜ ਨਾ!
ਕੀ ਕਰਨੈੈਂ ਓ ਭੋਲਿਆ ਸਜਣਾ।"
ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਜਜ਼ਬੇ ਤੂਫ਼ਾਨੀ।
ਨਾ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਸ਼ੋਖ਼ ਜਵਾਨੀ।
ਗਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਤ੍ਰੇਹ ਨਾ ਲਹਿਣੀ।
ਵੇਖ ਵੇਖ ਨਾ ਰਜਣਾ।
ਕੀ ਕਰਨੇ ਓ ਭੋਲਿਆ ਸਜਣਾ?
ਕਿਉਂ ਖੁਰਚੇੇਂ ਮੇਲੇ ਹੋਇ ਘਾਅ ਨੂੰ।
ਫੂਕਾਂ ਮਾਰੇ ਠੰਢੀ ਸ੍ਵਾਹ ਨੂੰ।
ਇਸ 'ਚੋਂ ਕੋਈ ਭਖਦਾ ਚੰਗਿਆੜਾ,
ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਲਝਣਾ।
ਕੀ ਕਰਨੈਂ ਓ ਭੋਲਿਆ ਸਜਣਾ?
੭੨
