ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਇਕ ਗਾਉਂਦਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਕੇ,
ਮੁੜ ਭੁਲ ਜਾਂਦੀ ਏ ਛੋਹਣਾ।
ਉਹ ਸਹਿਜ-ਸੁਭਾ ਆ ਨਿਕਲੇ
ਲਡਿਆ ਕੇ ਰੱਖੀ ਮੇਰੀ,
ਸਧਰਾਂ ਦੀ ਸੁਪਨ-ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ,
ਦੋ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਸੁਣਾ ਕੇ,
ਇਕ ਛੋਹ ਪਿਆਰੀ ਜਹੀ ਦੇ ਕੇ
ਜੀਵਨ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾ ਕੇ ।
ਓਹ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰ ਗਏ ।
੮੬