________________
( ੧੧੪ ) ਨਿੰਦਾ ਅਥਵਾ ਹਾਨਤਾ ਹੋਵੇ ਓਹ ਕਦੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਹੀ ਰੋਂਦੀਆਂ ਦੇਖਨੀਆਂ ਦੀ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਨਹੀਂ ਡਿੱਠਾ ॥ (ਸੇਠਨੀ ਰੁਕੋ ਏਹ ਅਗਿਆਨ ਸਾਡੀਆਂ ਭੇਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਨਸੀਬ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਬੜੀ ਵਿਚਾਰ ਹੋਸਲਾ ਬੁਧਿ ਤੇ ਸਾਂਤ ਹੈ ।ਪਰ ਏਹ, ਕਿਉਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਤਾ ਵਿਦਿਆ ਨੂੰ ਜੋ ਓਹ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਦੇਂਦੇ ਨੇ। ਸੋ ਰੁਕੋ ਜਿਸ ਜੀਵ ਆਦਮੀ ਅਥਵਾ ਇਸਤੀ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆ ਬੋਧ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਅਜੇਹੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰੇਹਨਾ ਪਸੰਦ ਹੈ । (ਮੈਂ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗੀ ਗਲ ਆਖੀ ਜੇ ਰੋਨੇ ਤੇ ਸਿਰ ਖੋਨੇ ਸਭ ਗਲਾਂ ਹੀ ਨੇ। ਜਿਨਾਂ ਚਿਰ ਲੌਕਿਕ ਵਿਵਹਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਨਾਂ ਚਿਰ ਹੀ ਰੇਹਦੇ ਨੇ ਫੇਰ ਕੌਂਨ ਪਿਆ ਰੋਂਦਾ ਹੈ ॥ ਐਵੇਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਅਪਨੇ ਆਪਦੀ ਮਿਟੀ ਖਰਾਬ ਕਰੇ ਛਡਦੀਆਂ ਨੇ। ਬੇਸਕ ਜੀਵ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਉਸ ਜੀਵ ਵਲੋਂ ਚਲਦਾ ਦੇਖਕੇ ਕੁਛਨਾਂ ਕੁਛਪਰੀਤੀ ਸੰਸਾਰ ਸੁਖਦਾਇਕ ਚੀਜਾਂ ਤੇ ਜੀਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਹਟਾਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਮੈਂਤਾਂ ਹਨ ਅਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਨ ਗਈ ਹਾਂ। ਜੋ ਜੀਵ ਮਰਦਾ ਕਦੀ ਭੀ ਨਹੀਂ । ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਜੁਨੀ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਜੂਨੀ ਆਂਵਦਾ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨੀ ਬੜੀ ਭਾਰੀ ਚੁਕ ਹੈ : ਬਬ ਜੀ ਜਦ ਅਪਨੀ ਦੇਹੀ ਦਾ ਭੀ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਹਾਲੇ
