________________
( ੧੨੫ ) ਬੁਢਾ ਜੀ ਇਸ ਜਨਾਨੀ ਦਾ ਨਾ ਕੀ ਸੀ ॥ ਲਾਲਾ) ਭਲਿਆ ਲੋਕਾ ਮੈਨੂੰ ਜਨਾਨੀ ਦਾ ਨਾ ਕੀ ਪੁੱਛਨਾ ਹੈਂ ਮੈਂ ਕੀਹ ਜਾਨਾਂ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਇਨਾਂ ਗਲਾਂ ਦੀ ਕੀਹ ਪਈ ਹੈ ॥ (ਮੈਂ) ਇਸ ਗਲ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬੜਾ ਉਛਲਿਆਂ ਤੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਂ ਆਪ ਜਾਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਾਂ ਪਰ ਫੇਰ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਦਿਲ ਵਿਚ ਆਗਿਆ ਕੇ ਕੀਹ ਆਖਣਗੇ, ਨਾਲੇ ਸਭ ਜਨਾਨੀਆਂ ਬੈਠੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਗੋਂ ਵਧੀਕ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਚੇਟਕ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲਗ ਪਈ, ਤੇ ਓਥੋਂ ਉਠਕੇ ਤੇ ਇਕ ਸਾਡੀ ਉਸੇ ਬੋਲੀ ਦੀ ਮਿਸ਼ਰਾਨੀ ਕੋਲ ਜੇਹੜੀ ਵੱਖਰੀ ਹੋਕੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੌਂ ਜਾਬੈਠਾ ਪਰ ਮੈਂ ਭੀ ਧਿਆਨ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਨਾ ਹਟਾਇਆ ੪ ਘੜੀ ਮੁੜੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਏਹੋ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਆਵੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪਿਉ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸਕਲ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਸੀ ॥ , ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਮਿਸਰਾਨੀ ਕੋਲੋਂ ਜਾਕੇ ਤੇ ਇ ਉਰ ਪੁਛਿਆ ॥ (ਬੁਢਾ) ਬੇਬੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬੁੱਡੀ ਦਾ ਨਾਂ ਜਾਨਦੇ ਹੋਏ (ਮਿਸ਼ਰਾਨੀ) ਆਹੋ ਭਾਈ ਜਾਨਦੀ ਹਾਂ ਤੂੰ ਕੀਹ ਆਖਨਾ ਹੈਂ ॥ (ਬੁਢਾਜੀ ਨਾ ਕੀਹ ਸਾਸ ਤੇ ਇਸਦੀ ਧੀ ਦਾ ਕੀਹਨਾ ਹੈ ॥
