________________
( ੧੫ ) ੧) ਦੋ ਰੁਪੈ ਮਹੀਨਾਂ ਖਾ ਪੀਕੇ ਭੈੜੇ ਹਾਲ ਨਾਲ ਜਮਾਂ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੁਪੈ ੨੦੦) ਦੋਨ ਲਗਿਆ ਏਹ ਮਨ ਵਿਚ ਠਾਨ ਲੀਤਾ ਸੀ ਕੇ ਕੁਛ ਦਿਨ ਪਾਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਭੋਜਨ ਵਾਸਤੇ ਕਾਸੀਰਾਮ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦੇਵਾਂਗੇ । ਹੁਨ ਅਪਨੀ ਮਨ ਦੀ ਮਰਜੀ ਨੂੰ ਬਗੈਰ ਯਤਨ ਦੇ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਵਾਸਤੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਝੁਕਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਬੋਲਨ ਲਗੇ । ਭਾਈ ਭਗਤ ਕਾਸੀਰਾਮ ਜੀ ਅਸੀਂ ਸਾਧੂ ਲੋਕ ਹਾਂ ਅੰਨ ਪਾਨ ਤੋਂ ਨਾ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ ਧਰਮ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਏਹ ਦੇਖ ਨਾ ਗਹਿਸਤ ਦਾ ਕਮ ਹੋਇਆ, ਤੁਹਾਡੇ ਘਰੀਂ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਖੱਟੇ ਮਿੱਠੇ ਭੋਜਨ ਬਨਨੇ ਹੋਏ ਕਦੀ ਸਵੇਰੇ ਕਦੀ ਅਰੇ। ਅਸੀਂ ਹੋਏ ਫਕੜ ਇਕ ਦਿਨ ਵੇਲੇਸਿਰ ਭੋਜਨ ਨਾਂ ਮਿਲਿਆ ਸਾਡਾ ਅੰਤਸਕਰਨ ਤਪ ਜਾਨਾ ਹੋਇਆ ਫੇਰ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਮੰਦੀ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲ ਗਈ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਗਿਰਸਤੀਆਂ ਦ ਟੈ ਹਲ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਬਦਲੇ ਸਗੋਂ ਉਲਟਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਜਾਨਾ ਹੋਇਆ । ਕਾਸੀਰਾਮ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਆਖਿਆ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਵੇਲਾ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸ ਛੱਡੋ ਫੇਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੋਂ ਕਦੀ ਡੇਰਨਾ ਹੋਵੇਗੀ, ਬਾਂਵੇ ਹੋਰਾਂ ਆਖਿਆ ਭਾਈ ਕਾਸੀ ਰਾਮ ਤੈਨੂੰ ਵੇਲੇ ਵਕਤ ਸਭ ਮਾਲੂਮ ਹੈਨ ਅਸੀਂ ਪਰਸਾਦ !੧੨ ਬਜੇ ਛਕ ਲੈਨੇ ਹੋਨੇ ਹਾਂ, ਤੇ ਡੈਂਨੂੰ ਏਹ ਭੀ ਦਸ ਛਡੀਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਵੈਸ਼ਨਵ ਭੋਜਨ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਗੰਡਾ ਗਾਜਰ ਗਲੂ ਮਸਰ ਥੋਮ ਤੇ ਸਿਰਕਾ ਏਹ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਗਹਣ
