ਪੰਨਾ:ਇਸ਼ਕ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ - ਸੁਖਦੇਵ ਮਾਦਪੁਰੀ.pdf/15

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਸੁਖਦੇਵ-ਮਾਦਪੁਰੀ: ਮਹਿਕ ਪੰਜਾਬ ਦੀ

ਇੱਕ ਤੱਪਸਵੀ ਤਪ ਕਰੇਂਦਾ, ਖੋਜੇ ਵਿਰਸਾ ਤੇ ਮੁਸਕਾਏ !
ਡੂੰਘਾ-ਸਾਗਰ, ਮੋਤੀ ਲੱਭੇ, ਜਿਉਂ ਉਹ ਡੂੰਘਾ ਜਾਏ।
ਖੋਜੇ, ਫੋਲੇ, ਇਤਿਹਾਸ ਆਪਣਾ, ਦੁਰਲੱਭ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਲੱਭੋ;
ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ, ਦਾਤਾਂ, ਜੀ ਹੋਣ ਅਮੁੱਲੜੀਆਂ॥

ਉਸ ਨੇ ਖੋਜੇ, ਭੁੱਲੜੇ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਭ ਗੀਤ ਪਿਆਰੇ।
ਉਸ ਲਈ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ, ਹਨ ਸਾਰੇ ਰੰਗ-ਸਚਿਆਰੇ।
ਪੰਜਾਬ ਪਿਆਰਾ ਉਸ ਲਈ ਜਾਪੇ ਮਹਿਕਾਉਂਦਾ;
ਬਾਤਾਂ ਲੱਭੀਆਂ ਉਸ ਨੇ, ਜੋ ਕਦੇ ਨਾਂ ਭੁੱਲੜੀਆਂ

'ਮਾਦਪੁਰੀ ਜੀ! ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ, ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਜਾਪੇ।
ਗਭਰੂ ਤੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਪਿਆਰੇ, ਪਿਆਰੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ।
ਲੋਕ-ਗੀਤ ਤੈਨੂੰ ਸਦਾ ਦੁਲਾਰੇ; ਹੂਕ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਬਣਦੇ,
ਮਨ ਪਰਚਾਉਂਦੇ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬੀ; ਬਾਤਾਂ ਪਾ ਅਭੁੱਲੜੀਆਂ॥

ਫੁੱਲਾਂ ਭਰੀ ਚੰਗੇਰ ਜਾਪਦੇ, ਖੰਡ ਮਿਸਰੀ ਦੀਆਂ ਡਲੀਆਂ।
ਨੈਣੀਂ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਵੇ ਸਭਨਾਂ, ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਣ ਕਲੀਆਂ।
ਤੇੰ 'ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ ਬੰਗਲੇ ਪਾਏ, ਤੱਕ ਕੱਲਰੀਂ ਦੀਵੇ ਮੱਚਦੇ,
ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਲੱਭ ਗੀਤ ਪਿਆਰੇ, ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਣ ਅਵੱਲੜੀਆਂ॥

ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਹਨ ਜ਼ਰੀ ਦਾ ਟੋਟਾ ਸੁਹਣਾ ਬਹੁ ਮੁੱਲਾ।
ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਵਣਜਾਰਾ ਬਣਕੇ ਤੈਂ ਲੱਭਿਆ ਵਿਰਸਾ-ਭੁੱਲਾ।
ਤੈਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਲੱਭੀਆਂ, ਜੋ ਅਜ ਭੁੱਲੀਆਂ ਸਭ ਨੂੰ;
ਤਿਥ-ਤਿਉਹਾਰ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਪਾਈਆਂ, ਜੋ ਹਨ ਸਦਾ ਹੀ ਕੂਲੜੀਆਂ।

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੇ, ਅਤੇ ਦੁਲਾਰੇ ਨੇ ਲਗਏ।
ਪਰ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਤਾਂ ਦੇ ਜਲਵੇ, ਵਾਂਗ ਦੀਵਿਆਂ ਜਾਪਣ ਜਗਦੇ।
ਤੇੰ ਦਿਖਲਾਈ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਆਰਸੀ ਸਭ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ,
ਸਭ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗੀਆਂ ਬਾਤਾਂ, ਸਦਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਲਖਣੜੀਆਂ

(xi)