ਪੰਨਾ:ਉਸਦਾ ਰੱਬ.pdf/79

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਲਿਆ | ਨੋਟ ਜੇਬ 'ਚ ਪਾਉਂਦਾ ਵੀ ਉਹ ਕਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ-'ਯਾਰ... ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਆਇਐਂ ... ਫਰਜ਼ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਬਣਦੇ।' ਦੋ ਅਧੀਏ ਡਬਲ ਐਮ. ਬੀ. ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਹਾਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੈਠੇ।
ਰਣਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਮਨ ਕਾਹਲਾ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹੁਲ੍ਹੜਬਾਜ਼ੀ ਕਾਰਣ ਉਹ। ਛੇਤੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਭਗਵਾਨ ਪਹਿਲਾ ਪੈਗ ਪੀ ਕੇ ਹੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਕਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ 'ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆਪ ਲੈ ਕੇ ਆਊਂ... ਤੂੰ ਵੀ ਸਿੱਖ ਐਂ ... ਮੈਂ ਵੀ ਸਿੱਖ ਆਂ ... ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਨੇ ... |" ਰਣਪ੍ਰੀਤ ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਥੇ ਇਹ ਜ਼ਾਹਰ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿ ਦਾਰੂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੀ ਪੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਐ।
ਇੱਕ ਅਧੀਆ ਉਹਨਾਂ ਮੁਕਾ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੈਗ ਪੀਸ ਮੁਕਾ ਕੇ ਦੂਜੀ ਅਜੇ ਅਧ ਪਚਧ ਹੀ ਖਤਮ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਹਾਤੇ ਵਾਲੇ ਨੇ ਆ ਕੇ ਸ਼ਟਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। "ਬਾਓ ਜੀ. ਕਰਫੂ ਲੱਗ ਗਿਐ ਸ਼ਹਿਰ 'ਚ!" ਉਹ ਡਰ ਨਾਲ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖਾਲੀ ਹੋਈਆਂ ਸੋਡੇ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ, ਪਲੇਟਾਂ, ਅਧੀਆ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਉਠਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਭਗਵਾਨ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਖੜਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਆਗਿਆ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਫੇਰ ਲੜਖਾਉਂਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਉਹਦੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਦੁਹਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਰਣਪ੍ਰੀਤ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਪਤੈ ਕਦੋਂ ਕਰਫਿਊ ਹਟੇ ਤੇ ਇਹ ਪੈਸੇ ਕਦੋਂ ਭੇਜਣ ਜੋਗਾ ਹੋ ਸਕੇਗਾ। ਹਾਤੇ ਵਾਲੇ ਦੀ ਅਦਾਇਗੀ ਕਰ, ਅਧੀਆ ਡੱਬ 'ਚ ਦੇ ਕੇ ਉਹ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ | ਅਧੀਆ ਜਾਣ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਸੜਕ ਤੇ ਸੀ।
ਰਣਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਚੌਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਧਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਪੂੰਛ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪੀਪਾ ਬੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਚਲਦਿਆਂ ਗਧੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਪੀਪਾ ਵੱਜਦਾ ਹੋਏਗਾ ਤਾਂ ਪੀਪੇ ਦੇ ਖੜਾਕ ਦੇ ਡਰੋਂ ਉਹ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਦੌੜਦਾ ਹੋਏਗਾ। ਪਰ ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਸਹਿਮਿਆ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਬਹੁਤੀ ਭੱਜ ਨੱਸ ਤੇ ਖੜਾਕ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕਿਧਰੇ ਉਸਨੂੰ ਗੋਲੀ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਹੀ ਨਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਜਾਵੇ।


ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਖਿੜਕੀ 'ਚੋਂ ਚੁਫੇਰੇ ਪੱਸਰੀ ਹੋਈ ਚੁੱਪ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਣਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਵੇਖ ਉਹਨੇ ਬਾਰੀ ਭੀੜ ਲਈ ਸੀ।

ਉਸ ਦਾ ਰੱਬ/77