ਅੰਤਮ ਕਵਿਤਾ
ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਅੰਤਮ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰਨ ਮਗਰੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਕਾਹਲ ਨਾ ਪੂਰਨ ਦੀ ਨਾ ਚਿੰਤਾ ਅਗਲੀ ਰਚਨਾ ਦੀ ਨਾ ਝੋਰਾ ਉਸ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਜੋ ਰਹੀ ਅਧੂਰੀ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣੀ ਹੈ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਬਹਿ ਕੇ ਧਰਤੀ ਵਾਂਗ ਇਕਾਗਰ ਹੋ ਕੇ ਪੌਣਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਬੇਪਰਵਾਹ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਅਗਨ ਵਾਂਗ ਸੁੱਧ ਹੋ ਕੇ
ਮੈਂ ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਘੁਲ ਜਾਣਾ ਪਿੰਛੇ ਕੁਝ ਨਾ ਛੱਡਣਾ ਕੋਈ ਯਾਦ ਕਰੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰਚਨਾ ਚੇਤੇ ਆਵੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਿਛਲੀ ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਬਹੁੜੀ ਸੀ ਏਵੇਂ ਕਾਗਦ ਕਾਨੀ ਮਿਹਰ ਵਸਾਵੇ ਅਗਲੀ ਕਵਿਤਾ - ਹਰ ਕਵਿਤਾ - ਅੰਤਮ ਕਵਿਤਾ ਬਣ ਬਣ ਆਵੇ...
(96)
