________________
ਅਜਬ ਲੋਕ ਅਸੀਂ - ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਟੇ ਕਪੜੇ ਰੰਗੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਉਲਝੇ ਵਾਲ ਪਿੱਠਾਂ ਮੋਢੇ ਬਾਹਾਂ ਉਤੇ ਚਿੱਤਰ ਉੱਕਰੇ ਕਦੇ ਇਕੱਲੇ ਕਦੇ ਭੀੜ ਵਿਚ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹਸਦੇ ਬੇਮਕਸਦ ਬੇਘੜ ਬੇਮੰਜ਼ਲ ਤੇ ਬੇਸਮਝੇ ਬੰਦਿਆਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਵੀ ਬੰਦੇ ਨਾ ਲਗਦੇ ... ਜੇ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਸਿਰਫਿਰਿਆ, ਖੋਜੀ ਤੇ ਬੇਚੈਨ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ਲੱਭ ਲਉ ਜਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਸਦੇ ਰਸਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਹਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਪਿੱਛੇ ਕੈਦ ਅਜੇ ਵੀ ... 'ਚੰਗਾ' 'ਠੀਕ' ਤੇ 'ਸਭਿਅਤ ਹੋ ਹੋ ਥੱਕਾ ਟੁੱਟਾ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਉੱਠ ਉੱਠ ਕੇ ਹਟਕੋਰੇ ਲੈਂਦਾ ਨੇਰੇ ਚਿੱਤਰ ਉੱਕਰਦਾ । ਕਪੜੇ ਪਾੜ ਚੀਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁੱਢੋਂ ਸੁੱਢੋਂ ਲੱਭਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਰੜਿਆਂ ਰੇਗਿਸਤਾਨਾਂ ਅੰਦਰ ਗੁੰਮਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਮਲਾ ਪਾਗਲ ਬੇਮਕਸਦ ਬੇਮੰਜ਼ਲ ਹੋ ਕੇ ਜੀਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ... ਜਦੋਂ ਘਰਾਂ 'ਚੋਂ ਲੱਭੀ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣ ਆਪਣੀ ਨਿਕਲ ਪਏ ਉਸ ਇੱਟ ਦੀ ਭਾਲ ਜਿਸ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਨੀਂਹ ਧਰ ਸਕੀਏ ਓਸ ਇੱਟ ਦੇ ਲੱਭਣ ਤੀਕ ਅਸਲ ਪਛਾਣ ਦੇ ਲੱਭਣ ਤੀਕ ਹੁਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਚਾਨ ਅਸਾਂ ਘੜ ਰੱਖੀ ਹੈ ... ਜੇ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੰਨਾਂ ਨੱਕਾਂ ਹੋਠਾਂ ਪਈਆਂ ਨੱਥਾਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਗਿਣ ਲਓ ... ( 80 )
