ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਕਾਫ਼ੀਆਂ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ - ਚਰਨ ਪਪਰਾਲਵੀ.pdf/116

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਵਹਦਤੇ ਪਾਇਆ ਜੋਰ ਨੀ।
ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਪਛਾਣੇ .....

ਅਵੱਲ ਹੋ ਕੇ ਲਾ-ਮਕਾਨੀ
ਜ਼ਾਹਿਰ ਬਾਤਨ ਦਿਸਦਾ ਜਾਨੀ।
ਰਹੀ ਨਾ ਮੇਰੀ ਨਾਮ ਨਿਸਾਨੀ।
ਮਿਟ ਗਿਆ ਝਗੜਾ ਸ਼ੋਰ ਨੀ
ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਪਛਾਣੇ ...

ਪਿਆਰੇ ਆਪ ਜਮਾਲ ਵਿਖਾਲੀ।
ਹੋਏ ਕਲੰਦਰ ਮਸਤ ਮਵਾਲੀ।
ਹੰਸਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਵੇਖ ਕੇ ਚਾਲੀ।
ਭੁੱਲ ਗਈ ਕਾਗਾਂ ਟੋਰ ਨੀ
ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਪਛਾਣੇ .....

ਕਿਤੇ ਨਾਜ਼ ਅਦਾ ਦਿਖਲਾਈ ਦਾ।
ਕਿਤੇ ਹੋ ਰਸੂਲ ਮਿਲਾਈਦਾ।
ਕਿਤੇ ਆਸ਼ਕ ਬਣ-ਬਣ ਆਈਦਾ।
ਕਿਤੇ ਜਾਨ ਜੁਦਾਈ ਸਹਿੰਦੀ ਏ
ਮੂੰਹ ਆਈ ........

ਜਦੋਂ ਜ਼ਹਿਰ ਹੋਏ ਨੂਰ ਹੁਰੀਂ।
ਜਲ ਗਏ ਪਹਾੜ ਕੋਹ-ਤੂਰ ਹੁਰੀਂ।
ਤਦੋ ਦਾਰ ਚੜ੍ਹੇ ਮਨਸੂਰ ਹੁਰੀਂ।
ਉਥੇ ਸ਼ੇਖੀ ਪੇਸ਼ ਨਾ ਵੈਂਦੀ ਏ
ਮੂੰਹ ਆਈ ....

ਜੇ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਾਂ ਇਸਰਾਰ ਤਾਈਂ।
ਸਭ ਭੁੱਲ ਜਾਵਣ ਤਕਰਾਰ ਤਾਈਂ।
ਫਿਰ ਮਾਰਨ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਯਾਰ ਤਾਈਂ।
ਏਥੇ ਮੁਖਫੀ ਗੱਲਾਂ ਸੋਹੇਂਦੀ ਏ।
ਮੂੰਹ ਆਈ .....

114