ਫਿਰ ਕਿਆ ਹੋਗਾ ਕੂਚ ਕਾ ਜਿਸ ਦਮ ਨਕਾਰਾ ਬਜ ਜਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸ਼ੀ ਸੇ ਤੂ ਕਤਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਫਾਕੋਂ ਮਰਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਅੱਲਾ ਕਾ ਹੈ ਤੋ ਯੇਹੀ ਹੈ ਬਾਤ ਭਲੀ
ਦੋਨੋਂ ਹੈਂ ਯੇਹ ਭਾਰੀ ਪੱਥਰ ਫੇਰੀ ਹੈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ
ਇਸ ਤਲਖੀ ਕੋ ਸਹਾਰੇਗਾ ਤੋਂ ਚੈਨ ਵਹਾਂ ਤੁ ਪਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸ਼ੀ ਸੇ ਤੂ ਕਤਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਅੱਮਾਂ ਬਾਵਾ ਭੱਈਆਂ ਦੇਖਕੇ ਰੋਏਂਗੇ ਚਿੱਲਾਏਂਗੇ
ਕੰਵਾਰੀ ਬਿਆਹੀ ਬੇਟੇ ਬੇਟੀਆਂ ਦਰ ਪਰ ਸਬ ਆ ਜਾਏਂਗੇ
ਲੂਟਨੇ ਪਰ ਜੋ ਰੋਕੇਂ ਨਹੀਂ ਮਰ ਕਰ ਉਨ ਸੋ ਲੁਟਵਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸ਼ੀ ਸੇ ਤੂ ਕਤਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਜਾਨਾ ਤਨ ਤਿਨਹਾ ਹੈ ਤੁਝ ਕੋ ਸਾਥ ਨਾ ਕੋਈ ਜਾਏਗਾ
ਖਵੇਸ਼ ਕਬੀਲਾ ਰੋੜੇ ਧੋਤੇ ਰਸਤੇ ਸੇ ਲੌਟ ਆਏਗਾ
ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਬਾਹਰ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਜਾਂ ਅਪਨਾ ਬਾਸ ਬਸਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸ਼ੀ ਸੇ ਤੂ ਕਤਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਮੁਰਦੇ ਹਸ਼ਰ ਕੋ ਜੀ ਉਠੇਂਗੇ ਆਸ਼ਿਕ ਮੌਤ ਨਾ ਪਾਏਗਾ
ਭਲੀ ਨਸੀਹਤ ਮੈਂ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਤੂੰ ਜੋ ਦਿਲ ਮੇਂ ਬਿਠਾਏਗਾ
ਮੌਤ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਮਰ ਜਾਏ ਤੂ ਫਲ ਅਕਬਾ ਮੈਂ ਪਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸ਼ੀ ਸੇ ਤੂ ਕਤਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਸ਼ਰਾ ਕਾ ਰਸਤਾ ਪਕੜੇਗਾ ਤੋ ਓਟ ਨਬੀ ਕੀ ਆਏਗੀ
ਬਦ ਅਹਿਤੀ ਮੇਂ ਡੂਬੀ ਖਲਕਤ ਆਖਿਰ ਕੋ ਪਛਤਾਏਗੀ
ਨੀਂਦ ਸੇ ਤੁਝ ਕੋ ਕੌਨ ਜਗਾਏ ਜਾਗ ਕੇ ਤੂ ਪਛਤਾਏਗਾ
ਦਰਵੇਸੀ ਸੇ ਤੂ ਕਰਾਏ ਕਬ ਤਕ ਹੁਕਮ ਚਲਾਏਗਾ
ਯੂੰਹੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗੰਵਾਈ ਅਕਬਾ ਕੋ ਬਰਬਾਦ ਕੀਆ
ਬੁੜੀ ਹੋ ਗਏ ਦੁਨੀਆਂ ਕੇ ਲਾਲਚ ਮੇਂ ਸਰ ਪਰ ਬੋਝ ਲੀਆ
126