ਪੰਨਾ:ਕਾਫ਼ੀਆਂ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ - ਚਰਨ ਪਪਰਾਲਵੀ.pdf/89

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਕਦੀ ਆਵੇ ਕਦੀ ਆਵੇ ਨਾਹੀਂ, ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਭੜਕਨ ਭਾਹੀਂ।
ਨਾਮ ਅੱਲਾ ਪੈਗ਼ਾਮ ਸੁਣਾਈਂ, ਮੁੱਖ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਨਾ ਤਰਸਾਈਂ।
ਬੁਲ੍ਹੇ ਸ਼ਹੁ ਕੇਹੀ ਲਾਈ ਮੈਨੂੰ, ਰਾਤ ਹਨੇਰੇ ਉੱਠ ਟੁਰਦੀ ਨੈਂ ਨੂੰ।
ਜਿਸ ਔਕੜ ਤੋਂ ਸਭ ਕੋਈ ਡਰਦਾ, ਸੋ ਮੈਂ ਢੰਡਾਂ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ।

ਓਹ ਇਸ਼ਕ ਅਸਾਂ ਵਲ ਆਇਆ ਜੇ


ਓਹ ਇਸ਼ਕ ਅਸਾਂ ਵਲ ਆਇਆ ਜੇ।
ਓਹ ਆਇਆ ਮੈਂ ਤਨ ਭਾਇਆ ਜੇ।

ਪਹਿਲੋਂ ਕਰਦਾ ਆਵਣ ਜਾਵਣ
ਥਿਰ ਉਂਗਲੀ ਰੱਖ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹ ਬਹਾਵਣ।
ਪਿਛੋਂ ਸਭ ਸਮਾਇਆ ਜੇ।
ਉਹ ਇਸ਼ਕ.....

ਮੈਨੇ ਸਬਕ ਖਲੀਲੋਂ ਪੜ੍ਹਿਆ।
ਨਾਰੋਂ ਹੋ ਗੁਲਜ਼ਾਰੋਂ ਵੜਿਆ।
ਓਸਗੋਂ ਅਸਰ ਕਰਾਇਆ ਜੇ
ਉਹ ਇਸ਼ਕ....

{{Block center|<poem>ਹੇਠ ਆਰੇ ਦੇ ਹੋ ਖਲੋਤੀ।
ਕੰਘੀ ਜੁਲਮ ਮਹਿਬੂਬਾਂ ਚੋਟੀ।
ਉਸ ਆਪਣਾ ਚੀਰ ਚਿਰਾਇਆ ਜੇ
ਉਹ ਇਸ਼ਕ.....

ਬਸਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਤੀ ਲਟਕੇ।
ਰਸ ਲਬਾਂ ਦੀ ਪੀਵੇ ਗਟਕੇ।

87