ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਸੱਸੀ ਪੁੰਨੂੰ.pdf/5

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੪)



ਸੈ ਆਸ਼ਕ ਪਰਵਾਨ ਜਗਤ ਪਰ ਲਿਵ ਸਾਚੇ ਵਲ ਲਾਈ ਇੱਜਤ ਪਾਈ॥
ਅਸਲ ਦੋਸਤੀ ਸੱਸੀ ਪੁੰਨੂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸ਼ਾਹਲਖ ਚਾਈ ਪੜਗੁ ਲੁਕਾਈ॥੮॥

ਆਦਮ ਜਾਮ ਭੰਬੋਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਆਹਾ ਮਲਕ ਦੀਦਾਰੀ ਨੇਕੋ ਕਾਰੀ॥
ਆਲੀ ਤੇਜ਼ ਸਿਕੰਦਰ ਜੇਹਾ ਹਰ ੨ ਕਿਸਮ ਸਵਾਰੀ ਲਸ਼ਕਰ ਭਾਰੀ॥
ਸ਼ੀਹ ਬਕਰੀ ਰਲ ਪੀਂਦੇ ਪਾਨੀ ਤੁਰਦੇ ਰਾਹ ਗੁਆਰੀ ਬਿਨ ਹਥਿਯਾਰੀ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਸਿਪਾਹ ਰਈਯਤ ਕਰੇ ਅਸੀਸਾਂ ਸਾਰੀ ਜੋ ਨਰ ਨਾਰੀ॥੯॥

ਬੇਸੁਮਾਰ ਦੌਲਤ ਅਰ ਤੋਪਾਂ ਘੋੜ ਨੀਲਾਂ ਛਬ ਪੂਰੇ ਸ਼ੁਤਰ ਜੰਬੂਰੇ॥
ਕਈ ਪਲਟਣਾਂ ਕੰਪੂ ਆਹੇ ਸਾਰੰਗ ਰਣ ਮੇ ਸੂਰੇ ਖਲੇ ਹਜੂਰੇ॥
ਕੋਕਬਾਨਸੰਗ ਔਰ ਗੁਬਾਰੇ ਸੂਦਿਆਂ ਨੇ ਰਨ ਤੂਰੇ ਤੁਰਮ ਤੰਬੂਰੇ॥
ਲਖ ਨਸ਼ਾਨ ਲਖਸ਼ਾਹ ਬੈਰਕਾਂ ਝੂਲਨ ਹਸਤ ਸੰਧੂਰੇ ਮਸਤ ਗਰੂਰੇ॥੧੦॥

ਦਲਬਾਦਲ ਤੰਬੂ ਕਲੰਦਰੀ ਸਾਏਬਾਨ ਉਚੇਰੇ ਛਬਾਂ ਉਲੇਰੇ॥
ਦੋ ਚੋਬੇ