ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(72)
ਖਿਲਾਇਆ॥
ਹੋਗਿਆ ਬਹੁਤ ਬਿਹੋਸ਼ ਪੁੰਨੂੰ ਉਸ ਪਕੜ ਕਚਾਵੇ ਪਾਇਆ ਮੁੰਹ ਛਪਾਇਆ॥
ਹੋਸੁਵਾਰ ਉਠਧਾਏ ਥਲਨੂੰ ਨਾਂ ਕਿਸ ਰਾਤ ਬੁਲਾਇਆ ਨਾਂ ਅਟਕਾਇਆ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਵਿਸਾਹ ਸੱਸੀ ਦਿਲ ਦਾਹ ਬਲੋਚਾਂ ਲਾਇਆ ਦਗਾ ਕਮਾਇਆ॥੨੦੧॥
ਸੂਵੀ ਹੋਇਆ ਉਠਭਾਗੇ ਕੀਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਕਾਬੀ ਬੀਹ ਬਾਬੀ॥
ਦੇ ਮਜੂਨ ਖਿਲਾਵਨ ਖਾਨਾਂ ਨਾਨ ਪੁਲਾਇ ਕਬਾਬੀ ਰਖਨ ਸ਼੍ਰਾਬੀ॥
ਅੰਚਲ ਦੇ ਵਿਚ ਮਸਤਕ ਉਸਦਾ ਰਮਕੇ ਜਿਯੋਂ ਮਹਿਤਾਬੀ ਸਾਨ ਨਵਾਬੀ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਰਾਹ ਵਿਚ ਦੁਸਮਨ ਮਤ ਮਿਲ ਕਰਨ ਖਰਾਬੀ ਵਗੇ ਸਿਤਾਬੀ॥੨੦੨॥
ਅੰਦਰੀਂ ਖੋਟ ਬਨੇ ਬੇਦਰਦੀ ਹਥ ਕੁਰਾਨਪੁਰ ਧਰਕੇ ਕਲਮੇ ਭਰਕੇ॥
ਥਲਦੇ ਵਾਸੀ ਨਿਰੇ ਲਬਾਸੀ ਅਸੀ ਧਸ ਵਿਚ ਘਰਦੇ ਚੋਰੀ ਸਰਕੇ॥
ਪਰਤ ਦੇਖਦੇ ਮਿਸਲ ਸਗਾਲਾਂ ਓਝੜ ਧਾਏ ਡਰਕੇ ਰਾਹੋਂ ਟਰਕੇ॥
ਜੇ ਲਖਸ਼ਾਹ ਸੱਸੀ ਉਠ ਬੈਂਦੀ ਜਾਨ ਦੇਂਦੀ ਮਿਤ ਮਰਕੇ ਦੋ ਹਥ ਕਰਕੇ॥੨੦੩॥
ਤਰਗਜ਼ ਆਹਾ ਤੋਸ਼ੇ ਖਾਨੀ ਔਰ
