ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
੧੩. ਸਾਡਾ ਮੇਲ.
੧.
ਜਿੱਥੇ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤ, ਘੁਲ ਮਿਲ ਜਾਉਂਦੇ,
ਚਾਨਣ ਅਤੇ ਹਨੇਰ, ਪਾਉਣ ਜੱਫੀਆਂ,
ਜਿੱਥੇ ਪਰਬਤ-ਪੈਰ, ਚੁਮ ਚੁਮ ਕੇ ਨਦੀ,
ਮਿੱਠਾ ਮਿੱਠਾ ਰਾਗ, ਗੌਂਦੀ ਲੰਘਦੀ,
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮੁਟਿਆਰ, ਕੁੱਠੀ ਬਿਰਹੁੰ ਦੀ,
ਤਕ ਤਕ ਪਤੀ-ਸਮਾਧ. ਮੱਥੇ ਟੇਕਦੀ ।
ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਓਸ, ਅਤਿ ਰਮਣੀਕ ਤੇ
ਪ੍ਰੀਤਮ ! ਸਾਡਾ ਮੇਲ, ਇਕ ਦਿਨ ਹੋਵਸੀ ।
੨.
ਜਦ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸ਼ਾਮ, ਬੂਹੇ ਜਰਜਰੇ-
ਪਲਕਾਂ ਵਾਲੇ ਖੋਲ੍ਹ, ਤਕਸੀ ਝਲਕਦੇ-
ਆਸਾਂ ਦੇ ਅੰਬਾਰ, ਵਾਂਗਰ ਤਾਰਿਆਂ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ, ਜੀਵਨ ਲੰਘਿਆ ।
ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਾਤ, ਨੇੜੇ ਹੋ ਜਦੋਂ,
ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਧਾਇ, ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਦੀ-
ਅਪਣੇ ਵਿਚ ਸਮਾਣ ਨੂੰ ਤੁਲ ਜਾਇਗੀ,
ਪ੍ਰੀਤਮ ! ਸਾਡਾ ਮੇਲ, ਓਦੋਂ ਹੋਵਸੀ ।
-੧੮-
