ਪੱਤਨ ਤੇ ਲੱਖੀ ਬਾਗ ਬਨਾ ਧਰਨਾ ਮਾਰਿਆ । ਲੱਗੀ ਪੰਨੂੰ ਦੀ ਟੋਲ ਕਰਨ, ਸੱਚ ਹੈ ਰਬ ਆਪ ਮੇਲਨ ਹਾਰ ਹੈ । ਇਕ ਨੰਦਨ ਬਿਲੋਚਾਂ ਦਾ ਕਾਰ ਵਾਨ ਆ ਲੱਥਾ, ਬਸ ਸਭ ਫੜ ਲਏ । ਤਾਂ ਛਡੇ ਜੇ ਉਹ ਕੀਚਮ ਜਾਂ ਪੰਨੂੰ ਨੂੰ ਲੈ ਆਏ | ਬਿਲੋਚ ਪੰਨੂੰ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਕੂਕਦੇ ਹਨ: ਪੁੱਛ ਗਿੱਛ ਲੈ ਕਾਰ ਵਾਨੀਆਂ, ਧੰਮ ਘੱਤੀ ਦਰਬਾਰ । ਜੇ ਨਾਲ ਨਾ ਵੰਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦੋਂ ਜਾਗੋਮਾਰ ॥ ਜਿਸ ਕਰਨ ਬੱਧ ਸਨ ਕਾਰ ਵਾਨ, ਸੋ ਖਰੀ ਕੋ ਹੋਈ ਨਾਰ। ਉਸਨੂੰ ਬਿਰਹੋ ਵਗਾਈਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਗਈਆਂਗੁਜ਼ਰ ਦੋ ਪਾਰ ॥ ਪੰਨੂੰ ਵੀ ਟੁਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਦ ਸੱਸੀ ਦੇ ਬਾਗ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬਿਲੋਚ ਅਪਨੇ ਉਠ ਖੁੱਲੇ ਸੱਸੀ ਦੇ ਲੱਖੀ ਬਾਗ ਵਿਚ ਛਡ ਦੇਂਦੇ ਹੈਨ ਓਹ ਬਾਗ ਉਜਾੜਦੇ ਹਨ ਅ ਰ ਪੰਨੂੰ ਜੀ ਥੱਕੇ ਹੋਏ ਲੱਸੀ ਦਾ ਸੋਹਨਾ ਪਲੰਗ ਵਿਛਿਆਂ ਵੇਖ ਪੈਰ ਪਸਾਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਘੂਕ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਸੱਚ ਹੈ ਰਾਜ ਦੀ ਮਸਤੀ ਅਰ ਸਸੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ, ਇਸ਼ਕ ਵਿਚ ਮੋਹਤ ਹੋਇਆ ਜਾਨਕੇ ਉਹ ਕਿਸ ਤੋਂ ਡਰਦੇ । ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਹੀਰ ਦੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਸੌਣ ਵਾਲੀ ਝਾਕੀ ਸੀ । ਬਸੀ ਨੇ ਕੁਕ ਸੁਨੀ ਆਈ ਮਾਰਨ ਹੋਤਾ ਨੂੰ ਪਰ ਜਦ ਪੰਨੂੰ ਦਾ ਨਾਉਂ ਸੁਨਿਆ ਤਾਂ ਮੋਈ ਆਪ: ਸਸੀ ਪੁਨੂੰ ਹੋਤ ਦੀ ਸੁਣਕੇ ਕੰਨ ਬਲੇਲ । ਬਖਸ ਦਿਤੀ ਚਾਰਵਾਹਿਆਂ ਗਲ ਦੀ ਲਾਹ ਹਮੇਲ !! ਹ ਉਠਿਆ ਸੁੱਕੇ ਬਦਲੋਂ ਭਰ ਭਰ ਚਲੀ ਵੇਲ । ਤਖਤੋਂ ਸੁੱਟ ਦਰ ਯੂਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਬਾਨੀ ਖੇਲ ॥ ਸਸੀ ਸਨੇ ਸਹੇਲੀਆਂ ਆਈ ਰੰਗ ਮਹਲ । ਅਤੇ ਪੰਨੂੰ ਹੋਤ ਨਾ ਸਕਿਆ, ਝਾਲ ਸਸੀ ਦੀ ਝਲ ॥ ਉਸ ਪੁਰ ਕਰ ਲਾਏ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੋ ਨੈਨਾਂ ਦੇ ਛਲ। -੧੦੬
