ਪਾਸ ਤਬਬੀਹ ਕਿਉ ਪੂਰੀ ਹੋਵੇ ਦਸ ਦਖਾਈਂ ਸਾਰਾ । ਸੂਰਤ ਤੋਂ ਮਹਸੂਲ ਮਲੋਂ ਵਰ ਦਿਲ ਪਰ ਅਨਕ ਧਰੀਏ ਉਨਾਂ ਜਲਵਾ ਜ਼ਾਤ ਜਮਾਲੋਂ ਮਤੇ ਗੈਰ ਦਲੀਲ ਨਾ ਕਰੀਏ । ਫਿਕਰ ਖਿਆਲ ਜੋ ਕਰਕੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਜੇ ਲਖ ਫਿਕਰ ਟਕਾਏ ॥ ਹਰਸਿਫਤੇ ਵਿਚ ਸੁਨਿਆ ਜ਼ਾਹਰ ਢੰਡਨ ਕਿਤ ਵਲ ਜਾਏ ॥ | ਕਵੀ ਜੀ ਦੀ ਕੁੱਲਕੇ ਕਾਨੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਖਿੱਚਨ ਤੇ ਵੀ ਫਿਰ ਗਈ । ਰਾਤ-ਰੌਬਨ ਰਾਤ ਦੋਹੇ ਤੋਂ ਆਈ, ਤ ਤ ਰ ਤੱਕਨ ਤਾਰੇ । ਚੋਰ ਨਾ ਜਾਗੇ ਨਾ ਸਗ ਭੌਕੇ ਨਾ ਦਰ ਬਾਨ ਕਰੇ ॥ ਰੱਬ ਦੀ ਬੇ ਪਰ ਵਾਹੀ ਨੂੰ ਸਕੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: ਇਕਨਾ ਦੇ ਸਿਰ ਤਾਜ ਧਰੇਂਦਾ, ਹੁਕਮ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਇੱਕ ਮਜ਼ ਦੂਰੀ ਮੇਹਨਤ ਲਾਏ, ਬੇ ਪਰਵਾਹ ਇਲਾਹੀ !! ਰੂਪ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: ਹਰ ਹਰ ਬਹੁਤ ਤਮਾਸ਼ਾ ਡਿੱਠਾ, ਆਦਮ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਾਂ ਦੇ । ਚੰਨ ਜਿਵੇਂ ਵਿੱਚ ਤਾਰਿਆਂ ਰੋਸ਼ਨ, ਯੂਸਫ਼ ਵਿਚ ਉਨਾਂ ਦੇ ॥ ਮਜਲਸ ਵਿੱਚ ਚ ਰਾਗਾਂ ਰੋਸ਼ਨ, ਸਫਾਂ ਅੰਦਰ ਰਸ਼ਨਾਈ । ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦਾ ਛੱਤ੍ਰ ਉਹ ਦਿਸੇ, ਖੁਬੀ ਤੀਰ ਨਗਾਹੀ ॥ ਜ਼ ਲੇਖਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਤੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਦਾ ਅਸਰ: ਸਰਤ ਇਸ ਹਸਾਬੋ ਬਾਹਰ, ਕਿਆ ਕਿਆ ਸਿਫ਼ਤ ਕਜੀਵ ! ਮੰਹ ਮਾਹਤਾਬ, ਸਨੌਬਰ ਕਾਮਤ,. ਅੱਖੀ ਰੌਸ਼ਨ ਦੀਵੇ ॥ ਪਲਕਾਂ ਤੀਰ ਕਮਾਨਾਂ ਅਬਰੂ, ਦੰਦ ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ । ਨਾਜ਼ਕ ਬਦਨ, ਸਰਾਹੀ ਗਰਦਨ, ਉੱਗਲੀਆਂ ਜੋ ਫਲੀਆਂ " ਠੋਡੀ ਸੇਬ ਅਲਫ ਜੁ ਬੀਨੀ, ਲੌਂਗ ਨਵਾਬ ਸਮਾਵੇ ! -੧੨੨
