ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਮਕਰ ਫਰੇਬ ਹੋਏ ਉਨਾਂ ਬੇਦੋਸੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਥੱਪੜੇ ਹਨ ਅਰ ਮਰਦ ਦੇ ਕਸੂਰਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਦੇ ਹਨ । ਰਬ ਕਰਦਾ, ਕਿ ਕਵੀ ਜੀ ਨੂੰ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦਾ ਉੱਚਾ ਖਿਆਲ ਹੁੰਦਾ । ਜੋਂ ਯੂਸਫ ਦਾ ਵਸਾਹ ਨ, ਕਰਦੀ ਕੈਦ ਕਰਾਇਓ ਸੁ ਆਪੇ। ਆਪੇ ਰੰਨਾਂ ਮੌਹਰਾਂ ਦੇਵਨ, ਆਪੇ ਕਰਨ ਸਿਆਪੇ | : ਭਠ ਰੋ ਨਾ ਭਠ ਅਕਲ ਰੰਨਾਂ ਦੀ, ਕੋਤਾਹ ਅਕਲ ਜਿਨਾਂ ਦੇ । ਮਾਸ਼ੂਕਾਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰਾਵਨ, ਫਾਸਦ ਵੈਹਮ ਰਨਾਂ ਦੇ | ਯੂਸਫ਼ ਜੇਹਾਂ ਲਾਵਨ ਲੀਕਾਂ, ਰੰਨਾਂ ਨਾਮ ਜਿਨਾਂ ਦਾ। ਦੈਹਸਰ ਜੇਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਕੱਟੇ, ਸਿਦਕ ਇਨਾਂ ਰੰਨi ਦਾ ॥ ਰਾਜੇ ਭੋਜ ਜੇਹਾਂ ਦੇ ਤਾਈ, ਪਾਏ ਮੁੰਹ ਕੜਜਾਲੇ । ਕਿਸ ਕਿਸ ਵਾਂਗਨ ਦੱਸੇ ਹਾਫ਼ਜ਼, ਕਿਸਦਾ ਨਾਮ ਸੰਭਾਲੇ ॥ ਫੰਦ ਫਰੇਬ ਜ਼ਨਾਨੇ ਕਰਕੇ, ਯੂਸਫ਼ ਲਾਜ਼ਮ ਕੀਤੇ । ਅੰਬਰ ਪਾੜ ਕੀਤੋ ਪਰਕਾਲੇ, ਕੱਚੇ ਧਾਗੇ. ਸੀਤੋ ॥ ਭੱਠ ਰੰਨਾਂ ਭੱਠ ਇਬਕ ਰੰਨਾਂ ਦਾ, ਹਾਫਜ਼ ਆਖ ਪਸਾਰੇ । ਜੋ ਮੰਦੀ ਨੀਤ ਨਜ਼ਰਾਂ ਕਰਨ, ਦੋਜ਼ਖ ਸੜ ਸਨ ਸਾਰੇ ॥ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਬਨਾਨਾ ਇਕ ਹਾਫਜ਼ ਨੇ ਈ ਨਹੀਂ ਆਰੰਭਿਆ, ਵਾਰਸ ਦੀ ਵੀ ਅਜੇਹੀ ਈ ਮੱਤ ਮਾਰੀ ਗਈ ਏ ॥ ਝੱਟ ਆਖ ਚੰਨੋਂ ਕੇਹੀ ਧੁਨ ਪਾਈ, ਤੁਸਾਂ ਭੋਜ ਰਾਜਾ ਲੱਤਾਂ ਕੱਟਿਆ ਜੇ । ਦੈਹਸ਼ਰ ਮਾਰਿਆ ਭੇਤ ਘਰੋਗੜੇ ਦੇ, ਸਨੇ ਲੰਕ ਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੱਟਿਆ ਜੇ ॥ ਮੱਤ ਮਾਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਤੇ ਦੋਸ਼ ਤੀਵੀਆਂ ਦਾ, ਹੈ ਨਾ ਹਨੇਰ ਪਹ ਕੀ ਕਰਨ ਵਿਚਾਰੀਆਂ। ਲਿਖਨ ਵਾਲੇ ਜੋ ਮਰਦ ਹੋਏ। ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਅਜ ਕਲ ਦੀਆਂ ਸਫਰੇ ਜੈਟ’’ (Suffragit) ਰੰਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਲਗਦੇ ਤਾਂ ਕਵੀ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ -੧੨੫
