ਕੰਮ ਲੀਤਾ ਹੈ । ਇਕ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਕਥਾ, ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸੁਨਾਈ ਹੈ: ਅੱਖੀ ਨੈਨ ਤਾਰੇ, ਮੁੱਖ ਚੰਦ ਜੇਹਾ, ਸੰਦਲ ਭਿੰਨੜੇ ਤੇੜੇ ਕੇਸ ਮੀਆਂ | ਘਰੀਂ ਜਾਲਨਾ ਏਠ ਕੇ ਫਕਰ ਫਾਕਾ, ਮੁਕਬਲ ਭੱਠ ਪਿਆ ਪਰਦੇਸ ਮੀਆਂ । , ਕਵੀ ਦੇ ਲੇਖ ਤੋਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਪਰਾਣੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਤੇ ਰੀਤ ਜੋ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਵਿਚ ਵਿਆਹ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਨ ਖੂਬ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ । ਏਹ ਰੀਤਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ ਅਰ ਅਜੇ ਤੀਕ ਚਲੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੰਵ ਦਾ ਆਉਣਾ ਦੱਸਦੇ ਹਨ: ਵਿਚ ' ਝੰਗ ਸਿਆਲਾਂ ਦੇ ਗਲ ਹੋਇਆ, ਵੇਖੋ ਹੀਰੇ . ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਜੇਬ ਆਈ । ਮਾਂਜੀ ਆਏ ਅੱਗੋਂ ਜੰਞ ਲੈਨ ਤਾਂਈ, ਜਦੋਂ ਆਦਰ ਭਰਾਈਆਂ ਡਮ ਨਾਈ । ਗਲੀ ਜਾਂਈਆਂ ਦੇ ਰੰਗਾ ਰੰਗ ਜੋੜ, ਤਰ ਕੀ ' ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਅੰਤ ਕਾਈ । ਸ਼ੈਹਰੂ ਆ ਵੜੇ ਸੋਹਨੇ ਫੇਰ ਡਿੱਠੇ, ਮੁਕਬਲੇ ਆਖਦਾ ਇਨਾਂ ਦੀ ਧਨ ਮਾਈ । ਜੰਝ ਆ ਵੜੀ ਕੜੀਆਂ ਲੈਨ ਗਈਆਂ, ਅੱਗੋਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਹੀਰ ਦੀਆਂ ਜੰਝ ਤਾਈ। ਸੈਦੇ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਘੇਰ ਲੇਆ, ਜਉਂ ਵਾਰ ਆ ਪੌਦੇ ਚੰਨ ਤਾਈਂ ॥ ਵਾਜੇ ਵੱਜਨ ਤੁਆਂ ਤੇ ਤੁਰੀਆਂ ਭਰਨ ਸਰਾਂ, ਜੰਵ ਵੇਖਨ ਨੂੰ ਜਗ ਆਉਂਦਾਏ । ਨੱਚਨ ਸੈਂਕੜੇ ਤਾਇਫੇ ਗੋਲਿਅi ਦੇ, ਚੰਨ ਵੇਖ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਂਦਾ ਏ । ਸੱਦ ਮੰਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਰ ਦੇ ਮਲਕੀ, ਕੇਂਹਦੀ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਸੱਦ ਲਿਆ ਖਾਂ ਨੀ । ਮੌਲੀ ਨਾ ਜਾ ਕੱਛ ਤੂੰ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ, ਹੋਰ ਸ਼ਗਨ ਸ਼ਗੂਨ ਮਨਾ ਖਾਂ ਨੀ ॥ ਛੱਲਾ ਮੁੰਦਰੀ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਕਵੀ ਨੇ ਖੁਬ ਖਿੱਚਿਆ । ਏਸ ' ch ਸ ਰਸਮ -੧੩੮
