Iਤੀਆ | ਦੋਵੇਂ ਨਨਾਣ ਭਰਜਾਈ ਇਕ ਮਰ ਜ ਵਿਚ ਫਾਥੀਆਂ ਪਰ ਡੂੰਘੀ ਸੀ ਹਰ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਘਟਦੀ ਗਈ. ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਦ ਕ "ਅਰ ਸੋਹਤੀ ਨੂੰ ਤੇ ਕਾਮ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਹੋਨ ਕਰਕੇ ਮਰਾਦ ਯਾਦ 'ਚ ਦਾ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੀਏ ਵਿਚ ਦਰਦ ਤੇ ਬਿਰਹਾ ਨਹੀਂ 'ਖਬਰੇ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਜੋ ਕਵੀਆਂ ਨੇ ਲਖਿਆਂ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਪੂਤੀਤ ਹੀ ਹੁੰਦਾ। ਜਦ ਰਝਾ ਜੋਗੀ ਬਨਕੇ ਆਇਆ, ਸੈਹਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਸਤਾਏਆ । ਨਾਲ ਹੀਰ ਨੂੰ ਵੀ ਲਤਾੜਿਆ । ਹੀਰ ਨੇ ਮੰਨਤ ਕੀਤਆਂ, ਅੰਤ ਏਸੇ ਸੋਹ ਨੇ ਰਾਂਝਨ ਯਾਰ ਮਿਲਾਇਆ ਅਰ ਅਪਨਾ ਮੁਰਾਦ ਪਾਇਆ। ਹਰ ਨੂੰ ਫਕੀਰ ਨਾਲ ਟੋਰ ਦੇ ਸੈਹਤੀਏ ਮੁਰਾਦ ਪਾਵੇਂਗੀ ਹੋਰ ਅਕਲ ਦੀ ਪਤਲੀ ਸੀ, ਜੋ ਗਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਦੀ । ਜਦ ਰਾਂਝਾ ਰੰਗ ਪਰ ਜੋਗੀ ਬਨਕੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਹੀਰ ਉਸਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਦੱਸੀਂ ਪਰ ਰਾਝੇ ਨੇ * ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਜੇਹੜੀ ਹੀਰ ਦੀ ਫਫੇਸ ਦੀ ਧੀ ਸੀ ਅਪਨਾ ਭੇਦ ਕੇ ਹੋਰ ਕੋਲ ਸੁਨੇਹਾ ਪਚਾਇਆ, ਜਦ ਹੀਰ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਹੀਰ ਨੇ ਆਖਿਆ ਕੂੜ ਵੇਖ ਰੰਝੇਟੜੇ ਕੱਚ ਕੀਤਾ, ਭੇਦ ਜੀਉਦਾ ਖੋਲ ਪਲਾ • Iਰਿਆ ਨੀ। ਮਨਸਰ ਨੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਭੇਦ ਦਿਤਾ, ਉਹਨੂੰ ਦੇਰ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਚਾੜਿਆ ਨੀ। ਰਸਮ ਏਸ ਜਹਾਨ ਦੀ ਚ੫ ਰੈਹਨਾਂ, ਮੰਹੋ ਬੋਲਿਆ ਈ ਸੋਈਓ ਮਾਰਿਆ ਨੀ । 33 ਬੋਲ ਕੇ ਪਿੰਜਰੇ ਕੈਦ ਹੋਏ, ਐਵੇਂ ਬੋਲਨ ਅਗਨ ਸੰਗਾਰਿਆ ਨੀ । ਜਗੀ ਤੇ ਮੈਹਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਝਗੜੇ ਨੂੰ ਹੀਰ ਨਦੀ ਰਹੀ, ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਬੜੀ ਅਕਲ ਤੇ ਦਨਾਈ ਨਾਲ ਵਰਤ], -੧੬੯
