ਪੰਨਾ:ਕੋਇਲ ਕੂ.pdf/183

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਤੇਰੀ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਦਾਗ ਸਨ, ਅੱਜ ਸੱਦੀਆਂ ਠਾਕਰਾਂ ਤੇ ਚੇਲੀਆਂ ਨੀ । ਠਾਕਰਾਂ ਤੇ ਚੋਟ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕਿ ਚੇਲਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸਨ: ਹੋਰ 3 ਵਾਰੀਖੀ ਮਹੁਰ ਵਾਕਿਆ ਵੱਲ ਕਿਧਰੇ ੨ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੀਕਨ ਅਪਨੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਹਾਲ ਲਿਖਦੇ ਹੋਇ ਦੇਸ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦਸਦੇ ਹਨ: ਜਦੋਂ ਦੇਸ ਦੇ ਜੱਵ ਤਿਆਰ ਹੋਏ, ਘਰੋ ਘਰੀ ਜਾਂ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਹੋਈ। ਅਸ਼ਰਾਫ਼ ਖਰਾਬ ਕੇਮੀਨ ਜ਼ਾਤਾਂ, ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਬਹਾਰ ਹੋਈ । ਚੋਰ ਚੌਧਰੀ ਯਾਰ ਨਾ ਪਾਕ ਦਾਮਨ, ਭੂਤ ਮੰਡਲੀ ਇਕ ਚੂੰ ਚਾਰ ਹੋਈ ॥ ਏਹ ਨਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵੇਲੇ ਦਾ ਹਾਲ ਦਸਦਾ ਹੈ ਹੈ । ਜਦ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰ ਉਠਾਇਆ ਸੀ ਅਰ ਮਾਰ ਲੱਟ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ li ਸਾਰੇ ਮੁਲਕ ਪੰਜਾਬ ਖਰਾਬ ਵਿੱਚੋਂ, ਮੈਨੂੰ ਵੱਡਾ ਅਫਸੋਸ ਕਸੂਰਦਾ ਏ ॥ | ਏਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਵੀ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਫਸੋਸ ਹੋਇਆ। ਕਸੂਰ ਓਹ ਸ਼ੈਹਰ ਸੀ ਜਿਥੇ ਏਹ ਪੜੇ ਸਨ । ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਲੁੱਟੇ ਜਾਨ ਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਨਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਹਿੰਦ ਪੰਜਾਬ ਧੜਕੇ, ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਦਾ ਤੁਧ ਭੌਚਾਲ ਕੀਤੇ ॥ ਸਿੰਘi ਜੇਡ ਨਾ ਫਤੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕਿ ਸਤੇ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮੁਕਮ ਲਾਹੌਰ ਜੇਹਾ ॥ ਕਿਧਰੇ ਲਿਖਦੇ ੨ ਰਿਸ਼ਵਤ ਜਾਂ ਵੱਡੀਆਂ ਖਕੇ ਹਾਕ ਮਾਂ ਦਾ -੧੮੩