ਮੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਮੀਆਂ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਬ ਤਖੱਲਸ “ਨੌ ਰੋਜ਼ ਮੁਲਤਾਨੀ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਵੀ ਹੋਏ ਹਨ । ਏਹ ਮੁਬਾਰਕ ਪੁਰ ਰਿਆਸਤ ਬਹਾਵਲ ਪੁਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਨ । ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਕਾਫੀਆਂ ਤੇ ਡੇਹੁੜਿਆਂ ਵਿਚ ਹੈ ਅਰ ਮੁਲਤਾਨੀ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਇਸ ਨੂੰ ਬੜੀ ਕਦਰ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ॥ | ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਰੰਗ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸੂਫੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਸ ਵੀ ਚੰਗਾ ਬੱਧਾ ਹੋ, ਡਉੜੇ ਹਾਸ਼ਮ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਜੁਲਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਚੋਖੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਅਰ ਇਕ ਦੀਵਾਨ ਵੀ ਬਨਾਇਆ, ਫਾਰਸੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਤੇ ਬੋਲੀ ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਮਲ ਤਾਨੀ ਹੈ । ਵੰਨਗੀ: ਦੋਹੜੇ ਸੂਲੀ ਚੜਨ ਤੋਂ ਅੜਨ ਕਨੇਵੇਂ ਜਿੱਥੇ ਸਾਗ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਅੜ ਦੇ, ਦੂਰ ਨਾ ਖੜਦੇ । ਝਲ ਝਲ ਚੋਟਾਂ ਚਾਟ · ਮੁੰਹ ਤੇ ਜ਼ੋਰੀ ਜ਼ੋਰ ਛੜ ਦੇ, ਦੂਰ ਨ ਖੜਦੇ । ਹਿਕ ਵਜ਼ ਕੀ ਮਾਹਬੂਬਾਂ ਦੇ ਬਿਯਾ ਦੁੱਖ ਦੁੱਖ ਝੜ ਝੋਲੀ ਵੜਦੇ, ਦੁਰ ਨ ਖੜਦੇ । ਸਿਕ ਸਾਂਵਲ ਦੀ ਸਾੜੇ ਨਿਤ ਦਿਲ ਡਝਦੇ ਸੀਨੇ ਸੜਦੇ ਦੁਰ ਨ ਖੜਦੇ ॥ ਸਿਕ ਸੁਨਾਇਆ ਉਭਾ ਟੂਰ ਟੂਰ ਸਾਂਗ ਪਿਉਸੇ ਲੰਮੇ, ਡੇਖੋ ਸਮੇਂ । ਦਿਲ ਕੌਂ ਦੋਸਤ ਨ ਘਨ ਦੇ ਤੋੜ ਡੇਵਾ ਬਾਝ ਦਮੇ ਡੇਖੋ ਸਮੇਂ। ਕਥ ਛੋੜੋ ਸੰਗਸੰਗੀਆਂ ਦੇ ਕਥਛੋੜੇ ਜਾਏ ਜਾਂਦੇ, ਡੇਖੋ ਸਮੇ* ਏ ਰੌਲੇ ਗਲ ਪਾਵੇ ਮੋਠੜ ਗੋਲ ਕਵਾਰੀ ਕੰਨੇ ਡੇਖੋ ਸਮੇਂ -੨੧੬
