ਜਾਨ ਹੋਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੀ ਉਹ ਅਪਨੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਉਸ ਸੁੰਦਰਤਾਈ ਦਾ ਜੋੜੀ ਸੁਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋਹਤ ਕ ਰ ਲੈਦੀ ਏ ਦ ਰ ਸ਼ਨ ਕਰਾ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਇਹ ਦੋਸ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸੰਤਾਂ ਫਕੀਰਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਨਹੀਂ । ਉਹ ਤੇ ਰਬ ਤੇ ਰੁਬੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਤੇ ਮੋਹਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਫੇਰ ਰੱਬੀ ਰਚਨਾਂ ਨਾ ਦੇਣ ਤੇ ਤਕਨ ਕੀ ? ਅਰ ਓ ਹੀ ਉੱਚੀ ਪਦ ਵੀ ਦੀ ਕਵਿ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਮਾਨ ਪੰਜਾਬੀ ਜਿਨਾਂ ਕਰਨ ਥੋੜਾ ਹੈ ॥ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਭੁਸ਼ਨ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਗੈਹਣੇ ਇਹ ਹਨ: ੧-ਚੰਗਾ ਖਿਆਲ । ੨-ਚੰਗੇ ਤੇ ਚੋਨਵੇਂ ਪਦ, ਅਰ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਤਰਤੀਬ ਤੇ ਚਾਲ ! ੩- ਅਲੰਕਾਰ । ੪-ਦੇਸ ਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਉ । ਖਿਆਲ ਜਾ ਸੋਚਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਪੈਹਲੇ ਲਿਖ ਆਏ ਹਾਂ #ਚੰਗੇ ਪਦਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ । ਲਫਜ਼, ਹੋਨ ਵੀ ਸੁਚੇ ਤੇ ਵਰਤਨ ਵਿਚ ਆਨ ਵਾਲੇ ! ਇਕ ਖਿਆਲ ਨੂੰ ਦੱਸਨ ਲਈ ਪਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਪਦ ਵ ਰ ਤਨੇ ਚਾਹੀਏ ਜੇ ਹੜੇ ਸੂਛ “ਸੱਚ ਹੋਣ । ਉਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭਤਾ (ਤੋਹਬ) ਤੋਂ ਡਿਗੀ ਹੋਈ ਕਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਹਰ ਰੋਜ ਦੇ ਵਰ ਝਨ ਵਿੱਚ ਆਂਵਦੇ ਹਨ । ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਜੇ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਜਾਂ ਛੱਜ ਭਗਤ ਦੇ ਵੇਲ ਦੇ ੫੬ ਪਾਏ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਜ ਕੱਲ ਸਮਝ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਵਨਗੇ । ਕਵੀਆ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਬੋਲੀ ਮਾਂ ! ਬੱਸ ਜੇ ਪਰਾਨੀ ਮੈਲ ਲੱਗੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ -੨੨
