ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਕਵੀਆਂ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਰੂ ਨੂੰ ਯਾਰ ਦੇ ਕੱਦ ਨਾਲ ਤਸ਼ਬੀਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਬੜਾ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ, ਅਨੇਕ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀਆਂ, ਅਰ ਏਹ ਸ਼ੇਅਰ ਲਿਖਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਟੀਫਿਕੇਟ ਦਿੱਤਾ : Haif bar shairan nadida galti rabakhud pasandida Saroora kad yar men goind saroo choist na trashida ਉਲਥਾ-ਲਾਨਤ ਉਹਨਾਂ ਕਵੀਆਂ ਤਾਈਂ, ਝੂਠ ਬੋਲਨ ਵਰਤਾਰਾ 1 ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਕੱਦ ਸਰੂ’ ਬਤਾਵਨ (9) ਖਰ ਵਾ ਕਾਠ ਨਕਾਰ' ਜ਼ੇਬਉਲਨਸਾ ਦਾ ਸਰੂ ਵਿਚ ਇਕ ਸਰੂ ਕੱਦ ਯਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਗੁਨ ਨਿਰੂਪਨ ਕਰ ਲੈ ਨਾ ਭੁਲ ਸੀ, ਅਰ ਉਸ ਭੁਲ ਦਾ ਸਵਾਦ ਉਸਨੇ ਕੰਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ । ਤਸ਼ਬੀਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਕ ਅੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਜੇ ਬਉਲਨਸਾਂ ਆਪ ਕਾਂਮ ਦੇ ਵੱਸ ਹੋਈ, ਉਸਦੇ ਜੀ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਸੱਜਨ ਦੇ ਮਿਲਨ ਦੀ ਆਸ ਸੀ, ਪਰ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਵਿਚ ਬੰਦ, ਇਸ ਕਵੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ ਆਪਨੀ ਸੋਚ ਦੀ ਉਡਾਰੀ ਨਾਲ ਸਰੁ ਨੂੰ ਕਾਰ ਸਮਝਿਆ ਅਰ ਜਫਾ ਜਾ ਪਾਇਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਰੂ ਦੀ ਤਸ਼ਬੀਹ ਵਿਚ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਐਪਰ # ਬਉਲਨਸਾ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ । ਹਿੰਦੀ ਵਾਲੇ ਕੱਦ ਦਾ ਦੂਸ਼ਤ ਤਾੜ ਦੇ ਰੁਖ ਨਾ ਦੇਦੇ ਹਨ ! . ਕਵੀ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਵੇਖਨਾ ਲੋੜੀਏ ਜੋ ਉਸ ਦੀਆਂ ਤਸ਼ਬੀਹi ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਪਰੇ ਨਾ ਹੋਨ, ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਅਨਹੋਨੀਆਂ
