ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੫੩)
੧੪.ਜੋ ਅਪਨੇ ਗੁਰ ਤੇ ਮੁਖ ਫਿਰ ਹੈਂ।
ਈਹਾਂ ਊਹਾਂ ਤਿਨਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਗਿਰ ਹੈਂ।
ਈਹਾਂ ਉਪਹਾਸ ਨ ਸੁਰ ਪੁਰਿ ਬਾਸਾ।
ਸਬ ਬਾਤਨ ਤੇ ਰਹੈ ਨਿਰਾਸਾ।
ਦੂਖ ਭੂਖ ਤਿਨਕੋ ਰਹੈ ਲਾਗੀ।
ਸੰਤ ਸੇਵ ਤੇ ਜੋ ਹੈਂ ਤਿਆਗੀ।
ਜਗਤ ਬਿਖੈ ਕੋਈ ਕਾਮ ਨ ਸਰਹੀ।
ਅੰਤਹਿ ਕੁੰਡ ਨਰਕ ਕੀ ਪਰਹੀ।
ਤਿਨਕੋ ਸਦਾ ਜਗਤ ਉਪਹਾਸਾ
ਅੰਤਹਿ ਕੁੰਡ ਨਰਕ ਕੀ ਬਾਸਾ।
ਗੁਰ ਪਗ ਤੇ ਜੋ ਬੇਮੁਖ ਸਿਧਾਰੇ।
ਈਹਾਂ ਊਹਾਂ ਤਿਨਕੇ ਮੁਖ ਕਾਰੇ।
(ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਪਾ: ੧੦)
੧੫.ਕੋਇਲ ਕਾਊਂ ਰਲਾਈਨ ਕਿਉਂ ਹੋਵਨ ਇਕੈ।
ਤਿਉ ਨਿੰਦਕ ਜਗ ਜਾਨੀਅਨ ਬੋਲ ਬੋਲਨ ਫਿਕੈ।
ਬਗਲੇ ਹੰਸ ਬਰਾਬਰੀ ਕਿਉਂ ਮਿਕਿਨ ਮਿਕੈ।
ਤਿਉ ਬੇਮੁਖ ਚੁਣਿ ਕਢੀਅਨ ਮੁਹਿ ਕਾਲੇ ਟਿਕੈ।
ਕਿਆ ਨੀਸਾਣੀ ਮੀਣਿਆ ਖੋਟ ਸਾਲੀ ਸਿਕੇ।
ਸਿਰੇ ਸਿਰ ਪਹਣੀ ਮਾਰੀਅਨ ਉਇ ਪੀਰ ਫਿਟਿਕੈ
(ਵਾਰਾਂ ਭਾ: ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ)
