ਪੰਨਾ:ਗੁਰਮਤ ਪਰਮਾਣ.pdf/61

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

(੬੧)

ਪਾਖੰਡ ਕੀਨੇ ਜੋਗੁ ਨ ਪਾਈਐ
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਨ ਪਾਇਆ।

(ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮ: ੧) ੧੧, ਗਰ ਫਰੋਜ਼ਦ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਮੇਹਰੋ ਮਾਹ । ਆਲਮੇ ਦਾ ਜੁਜ਼ ਓ ਤਮਾਮ ਸਿਆਹ। (ਪੋਸੀ ਸਨਾ ਭਾ: ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ) [ਇਸਦਾ ਭਾਵ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚੋਂ] ਜੇ ਸਉ ਚੰਦਾ ਉਗਵਹਿ ਸੂਰਜ ਚੜੈ ਹਜਾਰ ॥ ਏਤੇ ਚਾਨਣ ਹੋਦਿਆਂ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰ ॥ (ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਮ: ੨) ੧੨, ਜੜੀ ਬੂਟੀ ਜੇ ਜੀਵੀਐ ਕਿਉਂ ਮਰੈ ਧਨੰਤਰ । ਤੰਤ ਸੰਤ ਬਾਜ਼ੀਗਰਾਂ ਓਇ ਭਵਹਿ ਦਿਸੰਤਰੇ॥

ਰੁਖੀ ਬਿਰਖੀ ਪਾਈਐ ਕਾਸਟ ਬੈਸੰਤਰ ।

ਮਿਲੈ ਨ ਵੀਰਾਰਾਧ ਕਰ ਠੱਗ ਚੋਰ ਨ ਅੰਤਰ ॥ fਲੈ ਨ ਰਾਤੀ ਜਾਗਿਆ ਅਪਰਾਧ ਭਵੰਤਰ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਗੁਰਮੁਖ ਅਮਰੰਤਰ । (ਵਾਰਾਂ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ) ੧੩. ਘੱਟ ਘੜਾਇਆ ਚੂਹਿਆਂ ਗਲ ਬਿਲੀ ਪਾਈਐ ॥ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ ਮਖੀਆਂ ਘਿਉ ਅੰਦਰ ਨਾਈਐ ॥

ਸੂਤਕ ਲਹੈ ਨ ਕੀੜਿਆਂ ਕਿਉਂ ਝਬ ਲੰਘਾਈਐ ॥