ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਅਰਸ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਨੇ ਰੰਗਤਾਂ ਘੋਲਦੀਆਂ।
ਜਦੋਂ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚ ਹੈ ਧੂੜ ਉਡਦੀ,
ਓਦੋਂ ਅਖੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਨੇ ਟੋਲਦੀਆਂ।
ਚਾਰ ਕੂਟ ਛਾਏ ਅੰਧਿਕਾਰ ਵਿਚੋਂ,
ਪੈਰ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ,
ਜੀਵਨ ਨਦੀ 'ਚ ਕਹਿਰ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਹੁੰਦੈ,
ਬੁਝ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਸਰਤਾਂ ਸੜ ਸੜ ਕੇ,
ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਡਾਡਾਂ ਸੋਹਲ ਦੀਆਂ।
ਰੁੜ੍ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਦਾ ਜਦੋਂ ਨਹੀਂ ਹੱਥ ਪੈਂਦਾ,
ਓਦੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਨੇ ਟੋਲਦੀਆਂ।
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਬੇ-ਕਰਾਰ ਹੁੰਦੈ,
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਵਿਚ ਧਾਰਨਾਂ ਤੁਲਦੀਆਂ ਨੇ,
ਢਹਿੰਦੀ ਕੰਧ ਇਹ ਸਚ ਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ ਬਣ ਜਾਏ,
-੧੨-
