ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਚੀਸਾਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਮੈਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਬੂਹੇ,
ਬੈਠੀ ਸਾਂ--
ਅੱਜ ਆਉਂਣਗੇ ਮਾਹੀ,
ਮੰਦ ਮੰਦ ਮੁਸਕਾਂਦੇ ਮਾਹੀ।
ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਮੇਰਿਆਂ 'ਚ,
ਜਾਨ ਜੇਹੀ ਪਾਉਂਦੇ।
ਸੋਚਿਆ ਸੀ--
ਬੈਠਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਲਕਾਂ ਦੇ ਉਹਲੇ,
ਢੋਹਕੇ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਬੂਹੇ,
ਸੁਣਾਂਵਾਂਗੀ ਦਿਲ-ਵੇਦਣ ਸਾਰੀ,
ਕਹਾਂਗੀ ਦਰਦ-ਕਹਾਣੀ ਆਪਣੀ।
ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ--
ਆ ਗਏ ਉਹ,
ਮੰਦ ਮੰਦ ਮੁਸਕਾਂਦੇ ਉਹ,
੮੬
