(੫੮)
ਸੁਣੀ ਇਸ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਓਹ ਬੜੇ ਚਿਰ ਤੱਕ ਸ਼ਾਂਤਾ ਪਾਸੋਂ ਮਿੰਨਤ ਤਰਲੇ ਨਾਲ ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਦਾ ਰਿਹਾ, ਉਪਰੰਤ ਫੇਰ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ।
ਸ਼ਾਂਤਾ-ਹੁਣ ਤਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਮਲੂਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਚੰਪਾ ਏਥੇ ਕਿਉਂ ਤੇ ਕਿਸਤਰਾਂ ਆਈ ?
ਤੂਤ—ਹਾਂ ਇਹ ਭੇਡ ਤਾਂ ਖੁਲ੍ਹ ਗਿਆ ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਨਾਨਕ ਤੇ ਓਸ ਦੀ ਮਾਂ ਏਥੇ ਕਿਸਤਰਾਂ ਆਏ ?
ਸ਼ਾਂਤਾ-ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਾਂਗੀ ਉਸੇ ਤੋਂ ਪੁਛ ਲੈਣਾ । ਭੂਤ—(ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ) ਓਹ ਕਿਉਂ ?
ਸ਼ਾਂਤਾ-ਉਸਦੇ ਵਲੋਂ ਮੈਂ ਕੁਛ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਭੂਤ- –ਛੇਕੜ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਭੀ ਹੋਵੇ ।
ਸ਼ਾਂਤਾ-ਕਾਰਨ ਏਹੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਏਥੇ ਕੋਈ ਇੱਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਬੇ-ਕਦਰੀ ਨਾਲ ਵੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਭੂਤ-ਓਹ ਹੈ ਭੀ ਏਸੇ ਯੋਗ, ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦ ਤੋਂ ਇਹ ਸੁਣਿਆਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸੇ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਮੈਂ ਜੈ ਪਾਲ (ਨਕਲੀ ਬਲਭੱਦ੍ਰ ) ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਘੋਰ ਬਿਪਤਾ ਵਿਚ ਫਸ ਮੇਰਾ ਮਨ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਖੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸ਼ਾਂਤਾ-ਓਹ ਕਿਸਤਰਾਂ
ਭੂਤ-ਇਸਤਰਾਂ ਕਿ ਓਹ ਬੇਗਮ ਦੀ ਇਕ ਗੁਪਤ ਸਹੇਲੀ ਨਨੋਂ ਦੀ ਪ੍ਰੇਮਣ ਹੈ ਅਰ ਇਸੇ ਲਈ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦਾ ਓਹ ਮੁੱਠਾ ਜੋ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਾਭ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਮੇਰੇ *ਦੇਖ ਸੰਤਤਿ ਭਾਗ ੨੦ ਕਾਂਡ ੧੩ ।
