ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੪੦)
ਖਿੰਥਾਜੋਗਨਡੰਡੇਜੋਗਨਭਸਮਚੜਾਈਐ। ਜੋਗਨਮੁੰਡੀਮੂੰਡਮੁੰਡਾ
ਇਐ ਜੋਗਨਸਿੰਙੀ ਵਾਈਐ॥ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨ ਰਹੀਐ
ਜੋਗ ਜੁਗਤਇਵਪਾਈਐ ॥ ੧ ॥ ਗਲੀਜੋਗਨਹੋਈ । ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਜੇਸਮਕਰਜਾਣੈਜੋਗੀਕਹੀਐਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਜੋਗਨਬਾਹਰਮੜੀਮਸਾਣੀਜੋਗ ਨ ਤਾੜੀ ਲਾਈਐ । ਜੋਗਨ
ਦੇਸਦਿਸੰਤਰਭਵਿਐਜੋਗਨਤੀਰਥਨਾਈਐ ॥ ਅੰਜਨਮਾਹਿ
ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਇਵ ਪਾਈਐ । ਨਾਨਕ
ਜੀਵਤਿਆਮਰਰਹੀਐਐਸਾ ਜੋਗ ਕਮਾਈਐ । ਵਾਜ ਬਾਝਹੁ
ਸਿੰਙੀਵਾਜੈਤਉਨਿਰਭਉ ਪਦ ਪਾਈਐ ॥ ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰ ਜਨਰਹੀਐਜੋਗਜੁਗਤਇਉਪਾਈਐ ੩ ॥) ਇਹ ਸੁਣ ਸਭ
ਸਿੱਧ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ।ਗੋਰਖਨਾਥਜੀਕਿਹਾ,ਕੁਛਵਰਲਓ ਗੁਰੂਜੀ
ਕਿਹਾ,ਗੁਰੂਨਾਨਕਜੀਸਾਨੂੰਪੂਰਨਕਰਦਿੱਤਾਹੈਲੋੜਕੋਈਨਹੀਂ
ਰੱਖੀ।ਗੋਰਖਜੀਕਹਿਆ,ਕੁਛਮੰਗੋਮੇਰਾਵਾਕ ਨਾ ਖਾਲੀਜਾਏ,
ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਕਿਹਾ ਮਨ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦੇਵੋ-ਗੋਰਖਜੀ
ਕਿਹਾ ਏਹ ਨਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲਹੈ,ਨਾ ਸੁਰਗਲੋਕ ਵਿੱਚ ਦੇਵਤਿਆਂ
ਪਾਸ ਹੈ । ਤਾਂ ਨਾਰਾਇਣ ਜੀ ਦਾ ਧ੍ਯਾਨ ਲਾਕੇ ਮੰਗੀ ਤਾਂ
