ਪੰਨਾ:ਜੀਵਨ ਕਥਾ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ.pdf/63

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
Jump to navigation Jump to search
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

(੪੭)


ਸੀ,ਵੱਡੇ ਹੰਕਾਰ ਨਾਲ ਗੁਰੂਜੀਦੇ ਕੋਲ ਆਯਾ, ਨਾ ਭੇਟਾ ਧਰੀ,
ਨਾ ਸਿਰ ਨਿਵਾਯਾ, ਗੁਰੂਜੀਦੇ ਪਲੰਘ ਉੱਤੇ ਸਿਰ ਦੀਵੱਲ ਬੈਠ
ਗਿਆ | ਪਰ ਬੈਠਦਿਆਂ ਸਾਰ ਅੱਚਣਚੇਤ ਅਜਿਹੀ ਭੂਵਾਲੀ
ਆਈ, ਜੋ ਘੇਰਨੀ ਖਾਕੇ ਡਿੱਗਿਆ-ਤਾਂ ਸਿੱਖਾਂਨੇਸਮਝਾਯਾਜੋ
ਗੁਰਪੂਰੇ ਦੀ ਬਰੋਬਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫਲ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ।
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਢਾਈ ਘਰ ਖੱਤ੍ਰੀ ਪਿੰਡਦਾਹਾਕਮਹਾਂ,ਕਿਸ ਗੱਲ
ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਮੈਥੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ ? ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਯਾ ( ਅਗੈਜਾਤਨ
ਜੋਰਹੈਅਗੇਜੀਉਨਵੇ । (ਜਨਕੀਲੇਖੈਪਤਪਵੈਚੰਗੇਸੇਈ ਕੇਇ ।)
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਤਿਸਦਾ ਮਨ ਸੁੱਧ ਹੋਯਾ, ਹੰਕਾਰ ਮਿਟਿਆ,
ਦੁਰਮਤ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ, ਸਿੱਖ ਹੋਯਾ ॥
ਉਪਰੰਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਖਡੂਰ ਵਿਖੇ ਮੁੜ ਆਏ ਇੱਥੇ ਇੱਕ
ਜੀਵੇ ਦੀ ਬੇਟੀ ਜਿਵਾਈ ਨਾਮ ਇਸਤ੍ਰੀ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰੇਮਣਸੀ-ਦਿਨ
ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਖਿਚੜੀ ਦਾ ਥਾਲ ਭਰਕੇ ਲਿਆਵੇਗੁਰੁਜੀ
ਨੂੰ ਛਕਾਵੇ-ਅਤੇਲੰਗਰਦੀਟਹਲਬੀ ਕਰਿਆਕਰੇ-ਇਕਵਾਰੀ
ਵੈਸਾਖ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਝੱਖੜਜੋਰਦਾਵਗਦਾ ਸੀ-ਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਥਾਲ
ਅੱਗੇ ਰਖਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਜੀ ਸੱਚੇਪਾਤਸ਼ਾਹ ਐਸੀਦਯਾਕਰੋ,