ਪੰਨਾ:ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸ੍ਰੀ ਮਤੀ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ - ਸ. ਸ. ਚਰਨ ਸਿੰਘ.pdf/124

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਪੜਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਮਈਆਂ ਬੀਬੀਆਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦਿੜ, ਸਿੱਖ ਮਰਗ ਅਤੇ ਪਤਿੱਤ ਧਰਮ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਓਧੇਰੇ ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਾਣ fuਖਾਰੀ ਇੰਪਨੀ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁਭਾਗ ਨੂੰਹ 1 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਛੇਤੀ ਆਉਣ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਿੰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ , ਵਿੱਦਵਤਾ, ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦਿੜਤਾ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੁਚ ਦੂਰ ਤਕ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਮਾਤਾ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸਭ ਨਾਲ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ਸੀ ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਏਹ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦਾ ਟੋਟਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਜੁਦਾ ਨਾਂ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਓਹ ਧੀ ਦੇ ਧਨ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਰੱਖ ਸਕਸੀਅੰਤ ਉਸਨੂੰ ਵਿਆਹ ਕਰਨ। ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਿਆ, ਦਿਲ ਨੀਯਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਵਾਜ ਅਨੁਸਾਰ ਦੋਹਾਂ ਧਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਮਰੰਭ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਸਿੱਕਾਂ ਸਿੱਕਦਿਆਂ ਏਹ ਸਮਾਂ ਹੱਥ ਆਇਆਂ | ਇਕ ਤਾਂ ਉਹ ਘਰੋਂ ਚੰਗੇ ਰੱਜੇ ਪੁੱਜੇ ਅਤੇ ਸਰਦੇ ਪੁਜਦੇ ਵਾਲੇਸ਼ਨ ਦੁਜੇ ਇਸ ਸੁਭਾਗ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਕਈ ਚਰ, ਤੋਂ ਲੁਹਣੀਆਂ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਜੋ ਹੁਣ ਲੁਕ ਲੁਕਾ