ਪੰਨਾ:ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸ੍ਰੀ ਮਤੀ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ - ਸ. ਸ. ਚਰਨ ਸਿੰਘ.pdf/181

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

( ੧੭੫ ) ਪਰ ਓਸਦੀ ਮੌਤ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਨੁਕਤਾ ਖਿਆਲ ਨਾਲ ਨਿਮਨ ਲਿਖਤ ਸੀ ਮੁਖ ਵਾਕ ਸਵੱਯੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਫ਼ਲ ਅਤੇ ਮਨ ਭਾਉਣੀ ਮੌਤ ਸੀ : ਛਤ੍ਰੀ ਕੋ ਪੂਤ ਤੋਂ ਬਾਮਨ ਕੋ ਨਹੀਂ, ਕੇ ਤਪ ਆਵਤ ਹੈ ਜੋ ਕਰੋਂ ਅਰ ਔਰ ਜੰਜਾਲ ਜਿਤੋਂ ਗਿਹ ਕੋ ਤਿਹ ਕਹਾਂ ਤ ਤੋਂ ਮੈਂ ਧਰੋ ਅਬ ਰੀਝ ਕੇ ਦੇਹ ਵਹੈ ਹਮ ਕੋ, ਜੋਉ ਹਉ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਜੋਰ ਕਰੋ। ਜਬ ਆਯ ਕੀ ਔਧ ਨਿਦਾਨ ਬਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਰਣ ਮੈ ਤਬ ਜੂਝ ਮਰੋਂ ਨੂੰ ਕਾਂਡ-੧੮ ਹੈ ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਆਸਾਂਉਮੈਦਾਂ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਮ੍ਰਿਤਕ ਸਰੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲਕੜਾਂ ਵਿਚ ਸੜ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਦਲਜੀਤਸਿੰਘ ਚਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਨਿਰਜਨ ਤੇ ਭਿਆਨਕ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿਚ ਜਿਨਾਂ ਵਿਚ ਕਿ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਸਦਾ ਲਈ ਵਿਛੋੜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰਕੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਬਾਕੀ ਦਿਨ ਪੂਰੇ ਕਰ ਲਵੇ ਪਰ ਹਮੀਦਾ ਤੇ ਮਕਸੁਦਾ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਜਰੂਰ ਪੁਚਾਉਣਾ ਸੀ । ਏਸ ਲਈ ਬਹਿ ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਕਰੀਏ ਸਰ ਦੀਜੈ ਬਾਹ ਨਾਂ ਛੱਡ ਦੇ ਵਾਕ ਨੂੰ ਪਲਣ ਵਾਸਤੇ