________________
( ੧੯੨) ਨਾ ਪੀੜ ਕੌਮੀ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ, ਐਸੀ ਹੈ ਫੈਲੀ ਮਇਆ ਗੁਰ ਨਾਮ’ਤੋਂ ਵਿਕਣਾ ਅਤੇ ਹੈ fਸਦਕ ਪਿੱਛੇ ਪਇਆਂ ਜੇ ਹਾਲ ਰਹ ਏਹ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਕਲ ਨੇੜੇ ਆਇ ॥ ਆ ਬਹੁ ਦਸਵੇਂ ਗੁਰੂ ! ਹੁਣ ਕੋਮ ਡਾਵਾਂ ਡੋਲ ਹੈ। ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਜਾਗਣ ਦਾ ਦਾਰੁ ਤਿਰੇ ਹੀ ਕੋਲ ਹੈ ? ਚੌਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਵੈਰੀ ਕਵਨ ਹੱਲੇ, ਸਿੱਖ ਤਈਂ ਖਾ ਜਾਣਾ ਓਹ ਚਾਂਹਵਦੇ ਨੇ। ਏਧਰ ਸਿੱਖ ਦਰਦੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਰੋ ਕੇ, ਮੇਰੇ ਨਾਮ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਪਾਂਵਦੇ ਨੇ ! ਮੇਰੇ ਪਿਆਰਿਓ! ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਬੱਚੜੇ ਹੁਣ ਘੁੰਮਣ ਘੇਰ ਵਿਚ ਫਸੇ ਕਰ ਲਵਦੇ ਨੇ । ਦੇਖi ਬੀਤ ਮੇਰੇ ਦੇ ਠੇ ਸੁਣਨ ਜੇੜੇ, | ਕੀ ਕ3 ਅਪਣੀ ਰਾਇ ਅਲਵ ਦੇ ਨੇ । ਪੈ ਸf੫ ਅਪਰੇ [ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ, ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ ਤੇ ਸੀਸ ਨ ਫਕੇ} ਦੀਨ ਦਿਆਲ, ਦਯਾ ਸਿੰਧ ਗੁਰ ਜੀ, ਹਮ ਹੈ ਕੀਟ ਰੇ, ਔਗਣਹਾਰੇ । ਸੁਣ ਕੇ ਹਲ , ਪੰਥ ਦਾ, ਦਿਲ ਵਿਚ | ਉੱਠਣ ਜੋਸ਼ ਫੁਹਾਰੇ, ਆਵਣ ਬਾਰੇ। ਪਹਿਲੇ ਸੀਸ ਤੇਗ ਦੀ ਭੇਟਾ, ਕਰਕੇ ਅਸੀ ਨਕਰੇ, ਬਣੇ fਪਿਆਰੇ ਹੁਣ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰ, ਕਰ ਗਿਆ " ਜਾਈਏ ਦੇਸ ਮਰੇ, ਖੜੇ ਤਆਰੇ । ਪੰਥ ਤਈ ਜੇ ਲੋੜ ਹੈ ਅਸੀ ਕਟਾਈਏ ਸੀਸ 1 ਦਿਲ ਵਿਚ ਚੜਫਨ ਲਗੇ ਚ ਹੀ, ਕਰੋ ਹੁਕਮ ਜਗਦੀਸ}