________________
( ੨੦੬ ) . ਸੂਰਜ ਦੇ ਪਾਸੋਂ ਕਰਨ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਜਿਕਰ ਵੱਖਰੀ । | ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਰ ਬੱਸ ਬੀਬੀ ! ਚੁੱਪ ਕਰ ( ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਹੁਣ ਕੁਝ ਹੋਰਨਾਂ ਏਹ ਵਾਕ ਮੰਦੇ ਕੰਨ ਮੇਰੇ ਸੱਕਦੇ ਸੁਣ ਹੋਰ ਨਾਂ । ਓਹ ਹੋਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਫਸ ਜਾਂਦੇਨੇਤਰੀਆ ਜਾਲ ਵਿਚ ਮੈਥੋਂ ਅਸੰਭਵ ਗੱਲ ਪਰ ਹੋਣੀ ਏਹ ਤੀਆ ਕਾਲ ਵਿਚ । ਅਨੂਪ ਕੌਰ (ਅਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ) ਨਾਂ ਮੰਨਸੀ ਪੱਥਰ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਕਾਲਜ ਨਾਂ ਨਰਮ ਹੈ । ਏਹ ਚਰਿਤ ਕਰਕੇ ਹੁਇ ਮੈਂ ਐਵੇਂ ਉਠਾਈ ਸ਼ਰਮ ਹੈ। ਪਰ ਜਸਤਰਾਂ ਨੇ ਇਸਨੇ ਖਿਆਲਮੈਂ ਮਨਦ੩੯॥ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਮੈਂ ਏਸਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਕਰ ਸਾਂ ਮੰਦੜਾ । (ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ) ਮੈਂ ਅੰਤਲੀ ਬਿਨਤੀ ਕਰਾਂ ਏਹ ਘੜੀ ਨ ਹਥ ਆਏਗੀ। ਜੇ ਨਾਹਿ ਮੰਨੋ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ, ਅਪ ਦੀ ਪਤ ਜਾਏਗੀ । ਸੀ - ਰੂ ਜੀਨਾਂ ਬੋਲ ਬਬੀ ਖੋਲ ਬੂਹਾ ਅਸਾਂ ਹੋ ਹਣ ਜਾਵਣਾ। ਰਖ ਯਾਦ ਤੇਰੇ ਮਨਨੇ ਤੇਨੂੰ ਅੰਤ ਨਰ 37 ਪਾਵਣਾ। ਅਨੂਪ ਕੌਰ-(ਬ (ਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਉਚ ਅਵ ਜ਼ ਨਾਲ) · ਫੜੋ ਦੌੜੇ ! ਚੋਰ, ਲੋਕੋ ! ਅਸਾਂ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ । ਏਹ ਲੱਟ ਲੈਸੀ, ਮਾਰ ਜਾਸੀ ਬਹਝ ਕੋਈ ਹਾਇਆ ( (ਗੁਆਂਢੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆ ਜਾਣਾ, ਸੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਕੰਧ ਟੱਪ ਕੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਅਨੂਪ ਕੌਰ ਦੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਚੋਰ ਸਮਝ ਕੇ
