ਪੰਨਾ:ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸ੍ਰੀ ਮਤੀ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ - ਸ. ਸ. ਚਰਨ ਸਿੰਘ.pdf/82

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਚੀਕ ਉਠੇ ਅਲਾਮਾਨ, ਅਲਮਨ, ਅਲਫ਼ਜ਼ ਯਾ ਖੁਦਾ, ਮਦਦ, ਯਾ ਇਲਾਹੀ ਮਦਦ:, ਨੇ ਦੋਜ਼ਖ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਆਂ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹਾਂ ਤੇ ਹੱਵਾਈਆਂ ਫਿਰਨ ਲਗ ਪਈਆਂ | ਪਰ ਬੁਢਾ ਸਲੇਮਾਨ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਰੋਅਬ ਦਾਬ ਨਾਲ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਓਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਧ ਦੇ ਚੰਗਿਆੜੇ ਨਿਕਲ ਹੇ ਸਨ । ਓਧਰ ਅਚੱਲ ਪਹਾੜ ਵਾਂਗੂ ਸਥਿਰ ਹਿਰਦੇ ਵਾਲੇ ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਦਿਲ ਉਤੇ #fਜੰਨੇ ਦੋਜ਼ਖ ਦੇ ਨਾਮ ਜਾਂ ਸਿਆਂਹ ਪੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਡਰਾਉਣੇ ਵਕਾਂ ਦਾ ਰਤਾ ਵੀ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕੜਕ ਕੇ ਉਤ ਤਾ:ਬੁੱਢੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ! ਹੋਵੇ ਨਾਂ ਤੰਗ ਇਤਨੋ, | ਜੋ ਕੁਝ ਦਿਲੇ ਆਵੇ ਸੋ ਕਰਵਾ ਦੇਖੋ : ਮੇਰੀ ਜ਼ਬਾਂ `ਚੋਂ ਸਦਾ ਇਨਕਰ ਨਿਕਲ, | ਭਾਵੇਂ ਕੁੱਤਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ਪੜਵਾ ਦੇਖੋ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੇ ਪੈਰ ਸਭ ਖੋਲ ਦੇਵੋ, | ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਵਾ ਦੇਖੋ । ਜਿੰਨੇ ਦੋਜ਼ ਖ’ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਇਕ ਭਾਵੇਂ, ਲੱਖਾਂ ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਨੰਲ ਲੜਦਾ ਦੇਖੋ । ਦਿਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬੁੱਤ ਨੇ ਆਹ ਪੋਸ਼ਾਂ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੌਰ ਕੰਬ ਦਿਤਾ, ਬੁੱਢੇ ਸਲੇਮਾਨ ਦੇ ਮੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਧ ਨਾਲ ਝੱਗ ਨਿਕਲਨ ਲਗ ਪਈ । ਓਹ ਭੁੜਕ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਉਤਰ ਖਲੋਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਕੁੜਤੇ ਦੇ ਅੰਦਰਕਰਕੇ ਦੰਦੀਆਂ ਕੀਚਦਾ