ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗ ਗਈ।
(ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ 'ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।) "ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਾਲਮੀਕੀ ਉਰਫ਼ ਕਾਲਾ ਦਰੋਗਾ, ਹੈਂਅ। ਤੂੰ ਤਾਂ ਵਈ ਕਦੇ ਦੱਸਿਆ ਈ ਨੀ... ਕਿ ਤੂੰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਹੀ ਮਹਿਕਮੇ ਦਾਂ।"
ਤੇ ਫੇਰ ਉਹ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗਾ। ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਸੀ, ਕਾਲੇ ਦਰੋਗਾ ਵਾਲਾ ਕਿੱਸਾ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨੂੰ ਸੁਨਾਣਾ ਹੀ ਪਿਆ।
ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਪੀ.ਟੀ. ਮਾਸਟਰ ਸੀ ਫੂਲ ਸਿੰਘ, ...ਰਿਟਾਇਰ ਫ਼ੌਜੀ। ਉਹ ਹਰ ਵੇਲੇ ਗਰਾਉਂਡ ਦੇ ਗੇੜੇ ਕੱਢਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ... ਜਿਵੇਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਬਾਰਡਰ 'ਤੇ ਫਿਰਦਾ ਹੋਵੇ। ਕਦੋਂ ਦੌਰਾ ਪੈ ਜਏ, ਕੀਹਨੂੰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗਜੇ, ਕੁੱਟਣ ਲੱਗਜੇ, ਕੁੱਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਦਾ। ਫੌਜੀ ਨੰਬਰ ਏਕ..., ਦਰੋਗਾ ਨੰਬਰ ਦੋ, ਬੱਸ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਨਾ ਲੈ ਕੇ ਬਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਟੇਢਾ ਜਿਆ ਖੜ੍ਹਾ, ਜੁਆਕ ਖੜ੍ਹ ਨੀ ਜਾਂਦੇ ਟੇਡੇ ਜੇ। ਪਰ ਪੀ.ਟੀ. ਮਾਸਟਰ ਫੂਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ... (ਨਾਂਹ 'ਚ ਸਿਰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।), "ਉਏ ਕਾਲੇ ਦਰੋਗੇ ਸੀਧਾ ਖੜ੍ਹੇਗਾ ਸੀਧਾ ਖੜ੍ਹ। ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ... ਆ ਗਿਆ ਚੜ੍ਹਕੇ, ਫੜ ਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਜੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ, ਤੇਰੀ ਉ ਸਾਲੀ ਝੜੰਮ ਦੀ, ਕੱਢਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਜੁਲਫ਼ਾਂ ਦਾ ਤੇਲ, ਦੇਹ ਲੱਤ ...ਦੇ ਘਸੁੰਨ... ਦੇ ਲੱਤ ਦੇ ਘਸੁੰਨ... (ਅਦਾਇਗੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਾਹੋ-ਸਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। ਤੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਓਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਕੱਟਦਾ ਰਿਹਾ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਦੁਸ਼ਮਣ (ਸਾਹ ਛੱਡਦਾ ਹੈ।) ਢਹਿ ਢੇਰੀ 'ਨੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਸ ਓਦਣੇ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਪੈ ਗਿਆ (ਮਜ਼ਾਕ ਦੇ ਅੰਦਾਜ਼ 'ਚ) "ਸ਼ਹੀਦ ਕਾਲ਼ਾ ਦਰੋਗਾ"।
ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ! (ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਆਸ ਤੋਂ ਉੱਲਟ ਅੱਜ ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਉਦਾਸ ਸੀ। "ਓ ਯਾਰ ਤੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਜਾ ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਬੰਬਈ, .. ਐਨੀਆਂ ਚਿੱਠੀਆ ਆਉਂਦੀਆਂ।"
(ਚੁੱਪ)
54
