ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਬੀਆਬਾਨ 'ਚ। |
ਖਾਨ: | ਓ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਅਚਾਰ ਪਾਉਣਾ ਕਰਾੜਾ। |
ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ: | ਅਚਾਰ। (ਮੂੰਹ 'ਚ ਪਾਣੀ) ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ, ਜੀ ਖੱਟਾ ਹੁੰਦਾ।
(ਜੰਗਲ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ) |
ਖਾਨ: | ਪਰ ਅਸੀਂ ਹਾਂ ਕਿੱਥੇ? ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸੁਫ਼ਨੇ 'ਚ ਵੀ ਨੀ ਦੇਖੀ ਇਹ ਥਾਂ। |
ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ: | ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਪਿਆਲੇ ਚਾਹ ਦੇ ਨਾਂਹ ਸੁੱਟਾਂ ਅੰਦਰ..., ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਦਿਮਾਗ਼ ਈ ਨੀ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ। ਪਰ ਐਂ ਦੱਸ ਰਾਤ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਕੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਆਖ਼ਰੀ ਕੰਮ, ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ, ..? |
ਖਾਨ: | ਕਰਨਾ ਕੀ ਸੀ, ਉਹੀ... ਈਸ਼ਾ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ... ਦੁਆ ਮੰਗੀ ਅੱਲ੍ਹਾ-ਤਾਲ੍ਹਾ ਤੋਂ... "ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮਿਹਰ ਕਰੀਂ, ਲੋਭ ਲਾਲਚ ਦੀ ਇਸ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰੀਂ, ਈਮਾਨ ਦੀ ਜੰਨਤ 'ਚ ਰੱਖੀਂ।" |
ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ: | (ਡਰਿਆ ਹੋਇਆ) ਉਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿਨਾਂ ਲੱਛਮੀ ਮਾਤਾ ਮੂਹਰੇ, ਭਈ ਦੂਰ ਰੱਖੀਂ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਦੀ ਏਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ। |
ਖਾਨ: | ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਕਰਦਾਂ, ਪੁਰਖੇ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਸਾਡੇ। ਕਦੇ ਸੁਣੀ ਐ ਉਹਨਾਂ ਨੇ। |
ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ: | (ਰੋਣਹਾਕਾ) ਲੱਗਦੈ ਸੁਣ ਲਈ। |
ਖਾਨ: | (ਡਰਿਆ) ਹਾਂ, ਇੰਨੇ ਅਰਸੇ 'ਚ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਰੂੜੀ ਦੀ ਵੀ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ। (ਸੰਗੀਤ) ਲਾਲਾ, ਬੜਾ ਈ ਭੱਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕੀਤਾ ਈ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ। ਏਸ ਜੰਗਲ 'ਚ... (ਜੰਗਲੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਡਰਿਆ ਹੋਇਆ) ਸੁਣ ਰਿਹੈਂ? ਲੱਗਦੈ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਈ ਆ ਰਹੇ ਨੇ। |
ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ: | (ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ) ਹਾਂ, ਪਰ ਐਂ ਹੱਥ 'ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਿਆਂ ਤਾਂ 'ਨੀ ਸਰਨਾ। ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ, ਗੀਤਾ 'ਚ ਕਿਹਾ ਨਾ ਭਗਵਾਨ ਨੇ, ਕੀ ਕਿਹਾ ਸੀ...? |
70