________________
ਮੈਂ ਨੀਂਦ ਦੇ ਝੂਟੇ ਲਵਾਂ ਫ਼ਨੇ ਵੇਖਾਂ ਤੇ ਵੇਰ... ਖ਼ਾਨ : (ਖਿੱਝਕੇ) ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਏਦਾਂ ਹੁੰਦੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਉੱਠਦੇ ਆਂ, ਕੰਮ ਕਾਰ ਕਰਦੇ ਆਂ ਤੇ ਫੇਰ... ਖਾਣਾ .. ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਖਾਣਾ... ਖਾਣਾ... ਖਾਣਾ। ਟੁੱਟਕੇ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਖਾਣੇ ਦੀ ਗੱਲ ਨੀ ਕਰਨੀਂ। ਖਾਨ : (ਗੁੱਸੇ 'ਚ) ਆਪੇ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰ। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਆਉਂਦੀ। ਖਾਨ : (ਹਿਰਖ ਕੇ ਹਾਂ, ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਫੇਰ। ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਰੱਖ। ਖਾਣਾ.. ਖਾਣਾ... ਖਾਣਾ। ਖਾਨ : ਚੀਖ਼ਕੇ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।) ਮੁੰਹ ਬੰਦ ਰੱਖ। (ਸੰਗੀਤ) ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਹਜ਼ਾਰਿਆ। ਖਾਨ : । ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਜੁਆਕ ਵੀ ਹਾਲੇ ਨਿਆਣੇ ਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਨੀ ਪਤਾ ਕਿ ਕਿਹੜੀ ਸਾਮੀ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾ ਕੀ ਦੇਣਾ? ਖਾਨ : ਦਿਲ ਹੌਲਾ ਨਾ ਕਰ ਲਾਲਾ । ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਬੰਦੇ ਅੰਦਰ ਬੜੇ ਰਸ ਹੁੰਦੇ... ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ। ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਖਾਧਿਆਂ ਵੀ ਉਹ ਕਈ ਦਿਨ ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿ ਸਕਦਾ। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਡੇਰਾ ਮਤਲਬ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਵੀ...? ਖਾਨ : ਹਾਂ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਹਕੀਮ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ, ਵਈ `ਕੱਠੇ ਹੋਏ ਰਸ ...ਹੋਰ ਰਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਤੇ ਮੈਂ ਚੱਕਰ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, (ਉਦਾਸ ਹੋ ਕੇ।) ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ...। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ..., ਕੀ? ਖਾਨ : (ਹਾਉਕਾ ਲੈ ਕੇ) ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ... ਰਸ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੱਕ ਨਾ ਜਾਣ। ਕਰੋੜੀ : ਤੇ ਫੇਰ? ਖਾਨ : (ਛਿੱਥਾ ਪੈਂਦੇ ਹੋਏ ਫੇਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਖਾਣਾ ਈ ਪੈਂਦਾ ਐ ।
8॥
80
