ਪੰਨਾ:ਜੂਠ ਤੇ ਹੋਰ ਨਾਟਕ – ਬਲਰਾਮ.pdf/90

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਕਿੱਥੇ? ਖਾਨ : ਸਾਲੇ ਕਰਾੜ ਨੇ ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਜਗਾ ’ਤਾ। (ਸੰਗੀਤ) ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਹਾਂ, ਹੈ ਤਾਂ... ਉਹੀ। ਖਾਨ : ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਈ ਕੱਢਤੀ ਸੀ ਤੂੰ । ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ। ਜੇ ਸੱਚੀਂ ਓਹ ਭੱਜ ਗਿਆ। ਖਾਨ : ਹੰਅ । ਕੋਈ ਚੱਜ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ ਕਦੇ। ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਨਾ ਫੇਰ ਆਪਾਂ ਉਹਦੀ ਕੀ ਟੰਗ ਭੰਨ ਲਾਂਗੇ। ਖਾਨ : (ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ) ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਠੀਕ ਐ। ਪਰ ਜੇ ਸੁੱਤੇ ਪਿਆਂ ਭੱਜ ਗਿਆ ਤਾਂ । ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਇਹ ਰੱਸੀਆਂ ਵੱਟੀਆਂ ਪਈਆਂ। ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਈ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੰਨੇ ਆਂ। ਠੀਕ ਐ, ਆ ਜਾ ਫੇਰ ॥ (ਦੋਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਬੰਦੇ ਹਨ।) ਕਿਸਾਨ : ਓ ਮਾਲਕੋ, ਓ... ਕਰੀ ਕੀ ਜਾਂਦੇ ਓ। ਕੁਤਕੁਤੀ... ਹੱਸਦਾ ਹੈ) ਖਾਨ : ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰ। ਗੰਢ ਘੁੱਟਕੇ ਮਾਰਾਂ ਲਾਲਾ । ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ। ਲੈ ਹੁਣ ਅੱਜ ਪੁੱਤ, ਕਿੱਥੇ ਭੱਜਦਾਂ। ਕਿਸਾਨ : ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਜਨਾਬ ਮੈਨੂੰ ਡੰਗਰ ਈ ਬਣਾ ’ਤਾ। ਮੇਰੀਆਂ ਈ ਰੱਸੀਆਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ’ਤਾ। ਖਾਨ : ਚੁੱਪ ਕਰ। ਸੌਂ ਜਾ ਆਰਾਮ ਨਾਲ। (ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ। ਫੇਰ ਘੁਰਾੜੇ ਗੂੰਜਣ ਲਗਦੇ ਨੇ।) ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਖਾਨ ਸੁਣਦਾਂ। ਖਾਨ : ਤੂੰ, ਹੁਣ ਕੀ ਐ? ਕਰੋੜੀ ਮੱਲ : ਧੀਰਜ ਨੀ ਆਉਂਦਾ। ਐਂ ਕਰਦੇ ਆਂ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਿਰਾ... ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੰਨ ਲੈਂਦੇ ਆਂ। ਪਤਾ ਲੱਗ ਜ ਜੇ ਭੱਜਿਆਂ ਤਾਂ...। ਹਾਂ ਇਹ ਠੀਕ ਐ। ਏਥੇ ਬੰਦੇ ਮੇਰੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ। ਖਾਨ :

88

88